แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่ผู้ประกันนำเงินค่าปรับฐานผิดสัญญาประกันซึ่งศาลสั่งปรับมาชำระต่อศาลนั้น เป็นวิธีการทุเลาการบังคับหาทำให้สิทธิที่จะขอลดค่าปรับหมดไปไม่ เพราะผู้ประกันย่อมมีสิทธิอุทธรณ์ฎีกาขอลดได้ตาม ป.วิ.อาญา มาตรา 119 และเมื่อศาลฎีกาเห็นว่ารูปคดีมีเหตุสมควรที่จะลดหย่อนค่าปรับให้แก่ผู้ประกันได้ศาลฎีกาก็มีอำนาจให้ลดค่าปรับให้ปรับให้น้อยลงได้ตามสมควร
ย่อยาว
คดีชั้นนายแสวง โตเจริญ ฎีกาขึ้นมาขอลดค่าปรับฐานผิดสัญญาประกันนายฮะง้วนซึ่งศาลชั้นต้นปรับเป็นจำเลย ๑๐,๐๐๐ บาท เต็มตามสัญญาประกัน
นายแสวงอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
นายแสวงฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่ผู้ประกันนำเงินค่าปรับมาชำระต่อศาล เป็นวิธีการทุเลาการบังคับหาทำให้สิทธิที่จะขอลดค่าปรับหมดไปไม่ เพราะผู้ประกันย่อมมีสิทธิ อุทธรณ์ขอลดได้ตาม ป.วิ.อาญา มาตรา ๑๑๙ และเมื่อได้พิเคราะห์ถึงพฤติการณ์และผลแห่งคำพิพากษาคดีที่นายฮะง้วนถูกฟ้องดังกล่าว ประกอบกับข้ออ้างฎีกาว่า นายฮะง้วนเป็นกรรมกรหาเช้ากินค่ำ เที่ยวเร่ร่อนไปหางานทำเลี้ยงชีพ ได้พยายามวิ่งเต้นติดตามหาตัวก็ไม่พบแล้ว ทำให้เห็นว่ารูปคดีมีเหตุสมควรที่จะลดหย่อนค่าปรับให้แก่ผู้ประกันได้ตามความในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๑๙
จึงพิพากษาแก้ให้ลดค่าปรับลงกึ่งหนึ่ง คงปรับ ๕,๐๐๐ บาท
