แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยต้องคำพิพากษาให้ลงโทษ++สองสำนวน ศาลอ่านคำพิพากษาในวันเดียวกัน ศาล+++การลงอาญาจำเลยใน+++++++ไว้มิได้ อ้างฎีกาที่ 956 – 957/2473 ที่ 551/2475
ย่อยาว
คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษ นายจัน นายหมา จำเลยจำคุกคนละ ๑ ปี ตาม ม. ๒๙๕ แต่จำเลยยังไม่เคยทำความผิดและอายุยังน้อย จึงให้รอการลงอาญาไว้ตาม ม. ๔๑ ๔๒
ปรากฏว่าในวันอ่านคำพิพากษาคดีเรื่องนี้ศาลได้อ่านคำพิพากษาลงโทษนายจันนายหมาจำเลยตามสำนวนคดีแดงที่ ๑๒๗๒/๒๔๘๐ ด้วย
ศาลฎีกาตัดสินว่าตามตัวบทใน ม. ๔๑ ใช้คำว่า ” ถ้าผู้ที่ต้องคำพิพากษา ว่าได้กระทำผิดมาแต่ก่อน ฯลฯ ” ดั่งนี้จะเห็นได้ว่าไม่มีคำใดที่ว่าไดต้องคำพิพากษาว่ากระทำผิดมาก่อนการะทำผิดครั้งหลัง ฉะนั้นเมื่อปรากฏว่าจำเลยต้องคำพิพากษาว่ากระทำผิดมาก่อนคำพิพากษาฉะบับหลังที่วินิจฉัยว่าจำเลยมีผิดแล้ว ก็รอการลงอาญาแต่จำเลยไม่ได้ ตามนัยฎีกาที่ ๙๕๖ ๙๕๗ / ๒๔๗๓ และ ๕๕๑/๒๔๗๕ เพราะ ฉะนั้นที่ศาลอุทธรณ์ให้ลงอาญาแก่จำเลยทั้ง ๒ นี้ไปโดยไม่รอการลงอาญานั้นชอบแล้ว จึงพิพากษายืนตาม
