แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยมีเจตนาลักรถจักรยานยนต์ของผู้เสียหาย แต่จำเลยเพียงแต่นั่งคร่อม ยังไม่ได้เอารถออก จึงเป็นการลงมือลักทรัพย์แล้ว หากแต่กระทำไปไม่ตลอดเพราะผู้เสียหายเข้ามากอดเอาไว้ ทำให้จำเลยเอารถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายไปไม่ได้ จำเลยย่อมมีความผิดฐานพยายามลักทรัพย์
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335(1) วรรคแรก จำคุก 5 ปี ข้อนำสืบของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 หนึ่งในสาม คงจำคุก 3 ปี 4 เดือน
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงที่โจทก์จำเลยนำสืบรับกันไม่โต้เถียงกันฟังได้ว่า ตามวันเวลาเกิดเหตุที่โจทก์ฟ้องผู้เสียหายจอดรถจักรยานยนต์หมายเลขทะเบียน กรุงเทพมหานคร 9ช-4360ไว้หน้าร้านขายยาสามเจริญเภสัช แล้วเดินข้ามถนนไปซื้ออาหารโดยลืมกุญแจคาไว้ที่รถ เมื่อผู้เสียหายนึกขึ้นได้และหันมาดูรถเห็นจำเลยนั่งคร่อมรถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายอยู่ผู้เสียหายวิ่งข้ามถนนมาสอบถามจำเลยว่าจะเอารถไปไหน จำเลยก็กล่าวคำขอโทษและลงจากรถอ้างว่าจำรถผิด แล้วขับรถจักรยานยนต์ซึ่งจอดอยู่ใกล้ ๆ กับรถของผู้เสียหาย โดยมีชายคนหนึ่งนั่งซ้อนท้ายไปด้วยต่อมาวันที่ 27 เดือนเดียวกัน จำเลยก็ถูกเจ้าพนักงานตำรวจจับกุมขณะขับรถจักรยานยนต์รับจ้างอยู่บริเวณใกล้ที่เกิดเหตุ ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยมีว่า จำเลยได้กระทำผิดตามฟ้องหรือไม่ ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงเชื่อว่าจำเลยขึ้นนั่งคร่อมรถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายโดยมีเจตนาลักทรัพย์ ปัญหาวินิจฉัยต่อไปมีว่าการกระทำของจำเลยเป็นความผิดสำเร็จแล้วหรือไม่ เห็นว่าแม้ผู้เสียหายจะให้การไว้ในชั้นสอบสวนว่า จำเลยขับรถออกไปจากที่จอดประมาณ 1 เมตร แต่ในชั้นพิจารณา ผู้เสียหายก็ยืนยันว่าจำเลยเพียงแต่นั่งคร่อม ยังไม่ได้เอารถออก จึงเป็นการลงมือลักทรัพย์แล้ว แต่เมื่อกระทำไปไม่ตลอดเพราะผู้เสียหายเข้ามากอดเอาไว้ ทำให้จำเลยเอารถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายไปไม่ได้จำเลยย่อมมีความผิดฐานพยายามลักทรัพย์
พิพากษากลับว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 335(1) วรรคแรก, 80 จำคุก 3 ปี ข้อนำสืบของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา นับเป็นเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 2 ปี
