แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยที่ 1 อาฆาตผู้เสียหาย ได้พยายามหลายครั้งที่จะทำลายชีวิตผู้เสียหายต่อเนื่องกันมา ที่สุดได้จ้างจำเลยที่ 2 ให้ไปยิงผู้เสียหาย หากไม่ถูกที่สำคัญจึงไม่ตาย ดังนี้ความผิดของจำเลยที่ 2 ผู้ลงมือกระทำต้องปรับตามมาตรา 249,60 ส่วนจำเลยที่ 1 ผู้จ้างด้วยความแค้นและพยายามนั้นต้องปรับตาม มาตรา 250(3),60
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 บังอาจจ้างจำเลยที่ 2 ยิงนายกวยหรือมนัส ภัทมุข ให้ตายหลายครั้งหลายหน โดยจำเลยที่ 1 มีเจตนาฆ่านายกวยหรือมนัสโดยความพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมาย
จำเลยที่ 2 บังอาจมีและใช้อาวุธปืนพกโอโตเมติคขนาด 7.65 มม.และกระสุน 4 นัดโดยไม่ได้รับอนุญาต
ต่อมาจำเลยที่ 2 ซึ่งได้รับจ้างจำเลยที่ 1 ได้ใช้ปืนยิงนายมนัสโดยเจตนา แต่มีเหตุอันพ้นวิสัยมาขัดขวาง กระสุนไม่ถูกที่สำคัญจึงเพียงเป็นบาดเจ็บสาหัส ตาซ้ายบอด ขอให้ลงโทษ
จำเลยทั้งสองรับสารภาพตามฟ้อง
ศาลอาญาฟังว่าจำเลยที่ 1 เชื้อชาติฮินดู ได้นางอารีบุตรเลี้ยงผู้เสียหายเป็นภรรยาโดยไม่ได้จดทะเบียน จำเลยที่ 1 มิได้ให้เงินภรรยาในการคลอดบุตร ผู้เสียหายต่อว่าและขับไล่จำเลยที่ 1 ออกจากบ้านไป จำเลยที่ 1 เที่ยวพูดให้ร้ายว่าผู้เสียหายเป็นหนี้เงินผู้เสียหายต่อว่าเป็นเหตุให้จำเลยที่ 1 โกรธแค้นคิดฆ่าก่อนเกิดเหตุ3 เดือนจำเลยที่ 1 ติดต่อกับนายสงุ่นให้ช่วยหาคนฆ่าผู้เสียหายต่อมาจำเลยที่ 2 ไปหางานทำที่เดียวกับจำเลยที่ 1 และนายสงุ่นนายสงุ่นพูดจาทาบทาม จำเลยที่ 2 ก็รับคำแล้วนายสงุ่นได้พาไปพบจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 1 ตกลงให้ค่าจ้างในการฆ่าผู้เสียหาย 1,500 บาทต่อมาวันเกิดเหตุจำเลยที่ 2 จึงเข้าข้างหลังใช้ปืนยิงผู้เสียหายขณะใส่แบตเตอรี่อยู่ที่หัวกะบะรถถูกคอด้านหลังทลุออกลูกตาซ้าย จ.ส.ต.จำรัสไล่จับตัวจำเลยที่ 2 ไว้ได้
ศาลอาญาพิพากษาว่าจำเลยที่ 1 เป็นผู้จ้างจำเลยที่ 2 ฆ่าผู้เสียหาย โดยพยายามด้วยความพยาบาทบาดหมายผิดตามกฎหมายอาญา มาตรา 250(3), 63 ตั้งเกณฑ์ความผิดสำเร็จประหารชีวิต จำเลยที่ 2 ผิดตาม มาตรา 249 และ พระราชบัญญัติอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72 ตั้งเกณฑ์ความผิดสำเร็จฐานฆ่าคนงางโทษจำคุกตลอดชีวิต ลดตามมาตรา 60 คนละ 1 ใน 3 คงจำคุกจำเลยที่ 1 ไว้ 20 ปี จำเลยที่ 2 ไว้ 16 ปี ลดฐานรับสารภาพตามมาตรา 59 กึ่งหนึ่งคงจำคุกจำเลยที่ 1 ไว้ 10 ปี จำเลยที่ 2 ไว้8 ปี ฯลฯ และศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าที่ศาลล่างทั้งสองชี้ขาดข้อเท็จจริงและวางบทกำหนดโทษมาพอสมควรแก่ความผิดชอบด้วยคดีแล้ว ที่จำเลยที่ 1 ต้องปรับบทฐานพยายามฆ่าคนตายโดยพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมายก็เพราะจำเลยที่ 1 มีความอาฆาตและพยายามหลายครั้งที่จะทำลายชีวิตผู้เสียหายต่างกรรมต่างวาระต่อเนื่องกันมา
พิพากษายืน
