แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม.256 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์แกล้งตาม ม.254 จำคุก 1 ปี ดังนี้เป็นแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มิดดาบพัน ก. มีบาดเจ็บสาหัส ถึงความทุพพลภาพ ต้องทนทุกขเวทนากล้าเกินกว่า ๒๐ วัน และกระทำให้พิการไปจนตลอดชีวิตร์ ขอให้ลงโทษ
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๕๖ จำคุก ๒ ปี
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าทางพิจารณาไม่ปรากฎ ก.พิการหรือไม่สามารถจะประกอบการเลี้ยงชีพได้เกินกว่า ๒๐ วัน จึงให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๔ จำคุก ๑ ปี
โจทก์ฎีกาถึงแม้ฟ้องจะมิได้บรรยายว่าไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปกติสุขเกิน ๒๐ วันก็ตาม ศาลก็ลงโทษตาม ม.๒๕๖ ได้เพราะอ้างมาตรานี้ไว้แล้ว
ศาลฎีกาตัดสินว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ศาลชั้นต้นน้อย คู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๒๑๘ ฉะนั้นเมื่อข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่า ก.ถูกจำเลยทำร้ายมีบาดเจ็บต้องทนทุกขเวทนากล้าหรือประกอบการหาเลี้ยงชีพไม่ได้เกินกว่า ๒๐ วันแล้ว ก็ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๖ (๘) ไม่ได้ พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
