แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เสมียนแผนกสรรพสามิตต์จังหวัด ไม่ใช่เจ้าพนักงานสรรพสามิตต์จังหวัด อันจะมีอำนาจจับกุมผู้กระทำผิด พ.ร.บ.เกลือ ผู้ใดให้สินบนเสมียนแผนกสรรพสามิตต์จังหวัดย่อมไม่มีผิดฐานให้สินบนเจ้าพนักงาน
ผู้ช่วยสรรพสามิตต์จังหวัดถือว่ามีตำแหน่งเป็นพนักงานสรรพสามิตต์ มีอำนาจจับกุมผู้กระทำผิดตาม ป.วิ.อาญา
เสมียนสรรพสามิตต์นั้นแม้ไปกับตำรวจก็ไม่ถือว่าเป็นเจ้าพนักงานอันมีอำนาจจับกุมผู้กระทำผิดตาม ป.วิ.อาญา มาตรา 2 (16)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจให้สินบนแก่นายเสริมเจ้าพนักงานแผนกสรรพสามิตต์ จังหวัดปัตตานีเป็นเงิน ๑๐๐ บาทโดยเจตนาจูงใจให้ละเว้นไม่จับกุมจำเลยในคดีที่จำเลยต้องหาว่าเอาเกลือออกจากเขตต์ท่าเกลือไม่ได้รับอนุญาต
ศาลจังหวัดปัตตานี พิพากษาลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๑๒๕ จำคุก ๓ เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า นายเสริมเป็นเสมียนแผนกสรรพสามิตต์จังหวัด ไม่ปรากฎว่านายเสริมมีอำนาจหน้าที่ในการจับกุมปราบปรามผู้กระทำผิดตาม ป.วิ.อาญา ม.๒ (๑๖) และคำว่า เสมียนแผนกสรรพสามิตต์ ต่างกับคำว่า เจ้าพนักงานสรรพสามิตต์ อำนาจหน้าที่ก็ผิดกัน เพราะเป็นการต่างตำแหน่ง ต่างกับนายฉัตร์ วีระนนท์ผู้ช่วยสรรพสามิตต์จังหวัด ซึ่งมีตำแหน่งเป็นเจ้าพนักงานสรรพสามิตต์มีอำนาจจับกุมผู้กระทำผิดได้ และแม้นายเสริมจะไปกับตำรวจ ก็หาเป็นเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ในการนั้นไม่ จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานให้สินบนเจ้าพนักงานตาม ม.๑๒๕ ตามฟ้องโจทก์ พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
