แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ตามสัญญาเช่าระบุว่าเช่าตู้ใส่สินค้าการระบุบริเวณที่ตั้งตู้ ก็เพื่อให้รู้ว่าตู้ที่เช่ากันเป็นตู้ใบไหน และบังคับมิให้ผู้เช่าเคลื่อนย้ายตู้นั้นไปที่อื่นอันจะทำให้ยากแก่ผู้ให้เช่าจะควบคุมดูแลรักษา หาใช่แสดงว่าเป็นการเช่าพื้นที่ที่ตั้งตู้ใส่สินค้าไม่พื้นที่ที่ตั้งตู้ จึงคงอยู่ในความครอบครองของผู้ให้เช่าซึ่งมีอำนาจที่จะเข้าไปหรือใช้ให้บุคคลอื่นเข้าไปได้ไม่เป็นความผิดฐานบุกรุกตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “ข้อเท็จจริงตามทางไต่สวนมูลฟ้องฟังได้ว่า เมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2521 โจทก์เช่าตู้ใส่สินค้าจากจำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 จำนวน 6 ตู้ ณ บริเวณศาลาขนมซี 1-6 และเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม2521 โจทก์เช่าตู้ใส่สินค้าจากจำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 จำนวน 13 ตู้ณ บริเวณศาลาขนมซี 7-10 ดี 1-9 การเช่าแต่ละสัญญามีกำหนดสามสิบหกเดือนนับแต่วันทำสัญญาเช่าตามสัญญาเช่าเอกสารหมาย จ.1 และ จ.2โจทก์ครอบครองตู้ที่เช่าและทำการค้าตลอดมา ก่อนครบกำหนดเวลาเช่าจำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 มีหนังสือแจ้งให้โจทก์ขนย้ายทรัพย์สินและบริวารออกจากทรัพย์สินที่เช่าในวันสัญญาเช่าสิ้นอายุตามเอกสารหมาย ล.1 และ ล.2 เมื่อครบกำหนดการเช่าโจทก์ยังคงครอบครองทรัพย์ที่เช่าอยู่ต่อมาในวันที่ 27 ตุลาคม 2524 เวลา 8 นาฬิกา โจทก์ปิดสถานที่เช่ากลับบ้านรุ่งเช้าโจทก์มาเปิดสถานที่เช่าทำการค้าตามปกติปรากฏว่าตู้ใส่สินค้าตามสัญญาเช่าเอกสารหมาย จ.1 ถูกจำเลยที่ 1 โดยจำเลยที่ 2 ใช้ให้บุคคลอื่นไม่น้อยกว่า 2 คน ขนย้ายไปรวมอยู่กับตู้ใส่สินค้าตามสัญญาเช่าเอกสารหมาย จ.2 โดยจำเลยที่ 1 ให้บุคคลอื่นเข้ามาทำการค้าแทนในที่ซึ่งโจทก์ทำสัญญาเช่าเอกสารหมาย จ.1 และโจทก์มิได้ยินยอมให้กระทำเช่นนั้น
พิเคราะห์แล้ว ปัญหาที่ว่าจำเลยกระทำความผิดตามโจทก์ฟ้องหรือไม่นั้น ตามหนังสือสัญญาเช่าตู้ขายสินค้าและเฟอร์นิเจอร์สองฉบับตามเอกสารหมาย จ.1 กับ จ.2 ระบุไว้ว่าโจทก์และจำเลยตกลงเช่าตู้ใส่สินค้ากัน หาได้มีข้อความบ่งไว้โดยชัดแจ้งว่าจำเลยให้โจทก์เช่าพื้นที่ที่ตั้งตู้ใส่สินค้าด้วยไม่ การที่สัญญาเช่าตู้ใส่สินค้าระบุบริเวณที่ตั้งตู้ใส่สินค้า(สัญญาข้อ 1) นั้น ก็เพื่อให้รู้ว่าตู้ใส่สินค้าที่เช่ากันเป็นตู้ใบไหน และบังคับมิให้ผู้เช่าเคลื่อนย้ายตู้นั้นไปที่อื่นอันจะทำให้ยากแก่จำเลยจะควบคุมดูแลรักษา หาใช่แสดงว่าเป็นการเช่าพื้นที่ที่ตั้งตู้ใส่สินค้าดังโจทก์อ้างไม่ ดังนั้นพื้นที่ที่ตั้งตู้ใส่สินค้าที่โจทก์เช่าจึงคงอยู่ในความครอบครองของจำเลยที่ 1โจทก์หาได้มีพยานหลักฐานแสดงว่าจำเลยมอบการครอบครองพื้นที่ที่ตั้งตู้ใส่สินค้าให้โจทก์ไม่ จำเลยที่ 1 จึงมีอำนาจที่จะเข้าไปหรือใช้ให้บุคคลอื่นเข้าไปในพื้นที่ที่ตั้งตู้ใส่สินค้าได้ ไม่เป็นความผิดฐานบุกรุก และได้ความจากคำของโจทก์เองว่า ตู้ใส่สินค้าที่เช่าจากจำเลยเคลื่อนย้ายได้โดยสภาพจึงเป็นสังหาริมทรัพย์ แม้คดีจะฟังได้ว่าจำเลยได้ใช้ให้บุคคลอื่นย้ายตู้ใส่สินค้าดังโจทก์ฟ้องก็ไม่เป็นความผิดฐานบุกรุกตามโจทก์ฟ้อง”
พิพากษายืน
