แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยทะเลาะวิวาทกับ น.ทั้ง ๒ ข้างต่างสมัครใจเข้าต่อสู้กัน น.ด.มีอาวุธวิ่งไล่จะทำร้ายจำเลย ๆ วิ่งขึ้นเรือน จ.ฉวยยืมปืน จ.ลงมายิง น.กระสุนปืนถูกปาก น.หนังถลอกเล็กน้อย เพราะ จ.ได้บรรจุกระสุนไว้ด้วยเข้าสาร
ฎีกาตัดสินว่าเปนกรณีย์วิวาทต่อสู้ทำร้ายซึ่งกันแลกันในเวลาปัจจุบัน จำเลยจะแก้ว่ายิงเพื่อป้องกันตัวไม่ได้ แต่ด้วยกิริยาอาการที่ได้กระทำไป ยังไม่พอจะสันนิษฐานว่าจำเลยมีเจตนาจะฆ่า น.เพราะอาวุธปืนที่บรรจุกระสุนด้วยเข้าสารนี้โจทย์นำสืบไม่ได้ว่าเปนเครื่องประหาร ยังไม่เรียกว่าเปนอาวุธอันร้ายแรง อนึ่งตามฎีกาที่ ๑๕๔/๑๓๐ ก็วินิจฉัยไว้ว่า การใช้อาวุธปืนยิงคนนั้น ไม่เป็นข้อสันนิษฐานว่าได้ยิงโดยตั้งใจจะฆ่าเสมอไป จึงให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายตามกฎหมายอาญา ม.๒๕๔
