แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความผิดฐานประกอบอาชีพค้าของเก่าโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานนั้น ฟ้องของโจทก์ต้องบรรยายด้วยว่า จำเลยประกอบอาชีพค้าชะนิดใด, ประเภทใด เป็นประเภทที่รัฐมนตรีประกาศในราชกิจจาฯยกเว้นไว้หรือไม่ มิเช่นนั้นจะลงโทษจำเลยไม่ได้.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจประกอบอาชีพค้าของเก่าโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายทอดตลาดแลค้าของเก่า ๒๔๗๔ ม.๔,๑๒ และพ.ร.บ.ควบคุมการขายทอดตลาดแลค้าของเก่า (ฉบับที่ ๒) ๒๔๘๑ ม.๓ โจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน
ศาลชั้นต้นเห็นว่า ตามฟ้องนี้ไม่ได้ระบุว่าจำเลยค้าของเก่าอะไร จึงยกฟ้อง เพราะอาจเป็นของเก่าที่รัฐมนตรีประกาศยกเว้นไม่จำต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานก็ได้
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับลงโทษจำเลย
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าตามมาตรา ๔ แห่ง พ.ร.บ.ควบคุมการขายทอดตลาดแลค้าของเก่า พ.ศ.๒๔๗๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยมาตรา ๓ แห่ง พ.ร.บ.ควบคุมการขายทอดตลาดแลค้าของเก่า (ฉบับที่ ๒) ๒๔๘๑ นั้น ระบุของเก่าที่ห้ามมิให้บุคคลประกอบอาชีพค้าโดยมิได้รับอนุญาตเฉพาะประเภทที่รัฐมนตรีมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ดังนี้เมื่อฟ้องมิได้บรรยายว่าจำเลยประกอบอาชีพค้าประเภทใด ก็ไม่ทราบว่าจำเลยทำผิดกฎหมายที่โจทก์อ้างหรือไม่ จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ยืนตามศาลชั้นต้น
