แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อได้มี พ.ร.บ.เวนคืนอสังหาริมทรัพย์เพื่อขยายเขตท่าเรือกรุงเทพ ฯ 2486 เวนคืนที่ดินของราษฎรไปเป็นเวลาเกิน 5 ปีแล้วโดยกระทรวงเจ้าหน้าที่ผู้รักษาการตาม พ.ร.บ.มิได้จัดการใช้ที่ดินนั้นเลยหรือมิได้จัดการใช้ตามวัตถุประสงค์ของการเวนคืนนั้น เจ้าของที่ดินที่ถูกเวนคืนนั้นมีอำนาจขอที่ดินที่ถูกเวนคืนได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๑๖ ตุลาคม ๒๔๘๖ ได้มี พ.ร.บ.เวนคืนอสังหาริมทรัพย์เพื่อขยายเขตท่าเรือกรุงเทพ ฯ พ.ศ.๒๔๘๖ เวนคืนที่ดินโฉนดที่ ๕๙๗๔ เป็นเนื้อที่ ๔ ไร่ ๑ งาน ๖ ตารางวา คิดราคาปัจจุบันตารางวาละ ๑๕๐ บาทเป็นเงิน ๒๕๕,๙๐๐ บาท จำเลยเป็นผู้รักษาการตาม พ.ร.บ.นี้ บัดนี้เป็นเวลาเกิน ๕ ปีแล้ว จำเลยมิได้ใช้ที่ดินของโจทก์ที่ถูกเวนคืนตามวัตถุประสงค์ของการเวนคืน จึงขอให้จำเลยคืนที่ดินที่ถูกกเวนคืนดังกล่าว
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยคืนที่ดินให้แก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาได้พิจารณาข้อฎีกาแล้ว พ.ร.บ.เวนคืนอสังหาริมทรัพย์เพื่อขยายเขตท่าเรือกรุงเทพ ฯ ๒๔๘๖ ชื่อ พ.ร.บ.ก็ดี ในคำปรารภก็ดี บอกชัดว่าเพื่อขยายเขตท่าเรือหาใช่เพื่อขยายโรงงานเนื้อสัตว์ไม่ และโรงงานเนื้อสัตว์นี้ก็หาใช่เป็นกิจการของท่าเรือตามความหมายของ พ.ร.บ.ดังกล่าวแล้ว ฉะนั้นแม้จำเลยจะได้ใช้หรืออนุญาติให้มีการใช้ที่ดินเพื่อประโยชน์แก่กิจการของโรงงานฆ่าสัตว์ การใช้นั้น ๆ ก็หาใช้ในการท่าเรืออันเป็นความประสงค์ในการเวนคืนที่ดินของโจทก์ไม่ ฯลฯ
จึงพิพากษายืน
