แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่จดจำนวนฝิ่นที่ร้านค้าต้องการซื้อจากรัฐบาล ลงในแบบ ฝ.1/23 โจทก์หาว่าจำเลยจดจำนวนฝิ่นเป็นความเท็จลงในแบบ ฝ.1/23 เกินจากจำนวนที่ร้านค้าประสงค์จะซื้อ แต่โจทก์ไม่ได้นำสืบถึงจำนวนฝิ่นที่ร้านค้าประสงค์จะซื้อ จึงลงโทษจำเลยฐานนี้ไม่ได้
การที่จำเลยเขียนตัวเลขในบัญชีแบบ ฝ.1/23 ซึ่งจำเลยมีหน้าที่เป็นผู้ลงบัญชี โจทก์หาว่าจำเลยปลอมโดยแก้ไขข้อความ 2 แห่ง คือ ขีดฆ่าเลข 8 เขียนทับเป็นเลข 16 แห่งหนึ่ง และอีกแห่งหนึ่งขีดฆ่าเลข 7 ออก เขียนเลข 15 ลงไปแทน การกระทำทั้งนี้ อาจเป็นความผิดฐานปลอมหนังสือก็ได้ ถ้าการขีดฆ่าแก้ไขอยู่ในอำนาจของจำเลยที่จะกระทำลงไป และการกระทำลงไปโดยเจตนาปลอมให้ผู้อื่นหลงว่า เป็นของแท้ ถ้าการขีดฆ่าแก้ไขอยู่ในอำนาจของจำเลยที่จะกระทำลงไป จำเลยไม่เจตนาปลอม แล้วการกระทำเช่นนั้นไม่เป็นการปลอมหนังสือ การนำสืบไม่ปรากฏว่า การขีดฆ่าไม่อยู่ในอำนาจของจำเลย กลับปรากฏว่า การขีดฆ่าทำอย่างไม่เจตนาพลางใคร การกระทำของจำเลยจึงไม่ผิดฐานปลอมหนังสือ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นเจ้าพนักงานทำความผิดในตำแหน่งหน้าที่ คือจดจำนวนฝิ่นเกินจากจำนวนที่ร้านฝิ่นประสงค์จะซื้อ จำเลยจดลงในแบบสั่งจ่ายฝิ่น ฝ.๑/๒๓ เนื้อความจดลงนั้น จำเลยรู้อยู่แล้วว่าเป็นเท็จ ทั้งนี้อาจเกิดความเสียหายแก่รัฐบาลและเอกชน ๒.จำนวนฝิ่นตามใบสั่งจ่ายอันเป็นจำนวนเกินนั้น มีอยู่ ๘๕๕๐ กรัม ฝิ่นจำนวนที่เกินนี้ จำเลยสมคบกันยักยอกเอาเป็นประโยชน์ส่วนตัวของจำเลยเสีย ๓.จำเลยปลอมหนังสือสำคัญในราชการโดยแก้ไขข้อความในบัญชีแบบ ฝ.๑/๒ คือแห่งหนึ่งขีดฆ่าเลข ๘ เขียนทับลงไปเป็น ๑๖ อีกแห่งหนึ่งขีดเลข ๗ ออก เขียนเลข ๑๕ ลงไปแทน ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยปลอมแบบ ฝ.๑/๒ ซึ่งเป็นหนังสือราชการ มีความผิดตามมาตรา ๒๒๔ ก.ม.ลักษณะอาญา ให้จำคุก๖ เดือน ข้อหาอื่นให้ยกฟ้อง
โจทก์, จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยจดจำนวนฝิ่นในแบบ ฝ.๑/๒๓ เกิน ๕ ครั้ง เป็นความผิดตามมาตรา ๒๓๐ ก.ม.ลักษณะอาญา ส่วนการแก้แบบ ฝ.๑/๒๓ เป็นความผิดตามมาตรา ๒๒๙ ให้จำคุก ๗ ปี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อร้านค้าฝิ่นต้องการับฝิ่นจากรัฐบาลไปจำหน่าย ก็มาบอกกับจำเลยถึงจำนวนฝิ่นที่ต้องการ จำเลยจดจำนวนฝิ่นนั้นลงใน แบบ ฝ.๑/๒๓ โจทก์หาว่าจำเลยจดจำนวนฝิ่นเป็นความเท็จ ลงในแบบ ฝ.๑/๒๓ เกินจากจำนวนที่ร้านค้าประสงค์จะซื้อ แต่โจทก์ไม่ได้นำสืบถึงจำนวนฝิ่นที่ร้านค้าประสงค์จะซื้อเท่าใดแน่ จึงลงโทษจำเลยในฐานนี้ไม่ได้
บัญชีรายได้แบบ ฝ.๑/๒๓ เป็นบัญชีซึ่งทางราชการตั้งขึ้น แลยังใช้อยู่ จำเลยมีหน้าที่เป็นผู้ลงบัญชีนี้ โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยปลอมโดยแก้ไขตัวเลข ๒ แห่ง จำเลยขีดฆ่าเลข ๘ เขียนทับเป็นเลข ๑๖ แห่งหนึ่ง และขีดฆ่าเลข ๗ ออก เขียนเลข ๑๕ ลงไปแทน การกระทำทั้งนี้อาจเป็นความผิดฐานปลอมหนังสือก็ได้ ถ้าการขีดฆ่าแก้ไขใหม่อยู่ในอำนาจของจำเลยที่จะกระทำลงไปโดยเจตนาปลอมให้ผู้อื่นหลวงว่าเป็นของแท้ ถ้าการขีดฆ่าแก้ไขอยู่ในอำนาจของจำเลยที่จะกระทำลงไป จำเลยไม่เจตนาปลอม และการกระทำเช่นนั้นไม่เป็นปลอมหนังสือ คดีนี้ การนำสืบไม่ปรากฏว่า การขีดฆ่าไม่อยู่ในอำนาจของจำเลย กลับปรากฏว่า การขีดฆ่าทำหยาบ ๆ ไม่เจตนาพลางใคร การกระทำของจำเลยจึงไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ
พิพากษากลับ ยกฟ้อง
