แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การเช่าที่คิดค่าเช่ากันเป็นรายปี การบอกเลิกการเช่าจะต้องบอกกล่าวแก่อีกฝ่ายหนึ่งให้รู้ตัวก่อนชั่วกำหนดเวลาชำระค่าเช่าระยะเวลาหนึ่งเป้นอย่างน้อยแต่ไม่จำต้องบอกกล่าวล่วงหน้ากว่าสองเดือน
โจทก์บอกเลิกการเช่ารายปี โดยกำหนดให้จำเลยออกจากที่เช่าหลังจากได้รับหนังสือบอกกล่าวไม่ถึงสองเดือน แต่เมื่อโจทก์ฟ้องคดีหลังจากที่จำเลยได้รับหนังสือบอกกล่าวเลิกการเช่ากว่าสองเดือนแล้ว โจทก์ย่อมมีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยได้โดยชอบด้วยกฎหมาย (อ้างฎีกาที่ 845/2490 และ 398/2502)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับให้จำเลยออกจากทรัพย์สินที่เช่าของโจทก์และขอให้จำเลยชำระค่าเช่าที่ติดค้าง
จำเลยสู้ว่า การบอกกล่าวเลิกการเช่าของโจทก์ไม่ชอบด้วยกฎหมาย โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า หนังสือบอกเลิกการเช่าของโจทก์ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ให้ยกฟ้อง
โจทกอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้วพิพากษากลับ ให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกจากทรัพย์สินที่เช่า
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การเช่าระหว่างโจทก์จำเลยในระยะหลังเป็นการเช่ารายปี ตามกฎหมาย คู่สัญญาจะบอกเลิกสัญญาเช่าในขณะเมื่อสุดระยะเวลาอันเป็นกำหนดชำระค่าเช่าก็ได้ทุกระยะแต่ต้องบอกกล่าวแก่อีกฝ่ายหนึ่งให้รู้ตัวก่อนชั่วกำหนดเวลาชำระค่าเช่าระยะหนึ่งเป็นอย่างน้อง แต่ไม่จำต้องบอกกล่าวล่วงหน้ากว่าสองเดือน แม้โจทก์จะบอกกล่าวเลิกการเช่าให้จำเลยออกจากที่เช่าไม่ถึงสองเดือน แต่โจทก์ได้ฟ้องคดีเมื่อพ้นกำหนดสองเดือนแล้ว โจทก์ย่อมมีสิทธิฟ้องขับไล่ได้โดยชอบด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๕๖๖ ดังนัยฎีกาที่ ๘๔๕/๒๔๙๐ และ ๓๙๘/๒๕๐๒
พิพากษายืน ยกฎีกาจำเลย
