แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขับรถเร็วเกินขนาดโดยประมาทเป็นเหตุให้รถตกถนนและทำให้คนตายทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยขับรถโดยปกติเช่นนี้จะฟังว่าจำเลยประมาทเพราะบรรทุกคนเกินอัตราที่กำหนดไว้มิได้ ปัญหาข้อกฎหมายที่ยกขึ้นอ้างอิงในชั้นฎีกาจักต้องเป็นข้อที่ได้ว่ากันมาแล้วแต่ศาลชั้นต้นมิฉะนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหากฎหมาย
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยบรรทุกคนโดยสารเกินอัตราที่เจ้าพนักงานกำหนดไว้ให้และขับรถเร็วเกินขนาดเป็นเหตุให้รถตกถนนคนโดยสารตาย ๓ คน บาดเจ็บ ๙ คน
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงต้องกันว่าจำเลยมิได้ขับรถเร็วเกินขนาด การที่รถตกถนนก็เพราะฝาลูกหมาก ตัวลูกหมากและสายห้ามล้อเสีย โดยไม่ใช่ความผิดของจำเลย แต่ฟังว่าจำเลยบรรทุกคนโดยสารเกินจริงจึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามพ.ร.บ.รถยนตร์ ม.๓๕-๓๘ กฎเสนาบดีกระทรวงมหาดไทย พ.ศ.๒๔๗๓ ข้อ ๗ กระทรวงพาณิชย์และคมนาคม ข้อ ๘ ปรับ ๒๐ บาทข้อหาอื่นให้ยก
โจทก์ฎีกาว่าเมื่อศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยทำฝ่าฝืนกฎหมาย ข้อบังคับคำสั่งของเจ้าพนักงานจึงเป็นการประมาทตาม ม.๔๓(๓)
ศาลฎีกาตัดสินว่าฟ้องของโจทก์อ้างว่าจำเลยประมาทเพราะขับรถเร็วเกินกำหนดโจทก์มิได้ว่ากล่าวเพราะจำเลยบรรทุกคนเกินอัตรา และเมื่อศาลล่างทั้ง ๒ ฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่าจำเลยไม่ได้ขับรถเร็วเกินกำหนด ศาลฎีกาก็ต้องถือตาม ส่วนข้อกฎหมายที่โจทก์ยกขึ้นมานั้น โจทก์มิได้ยกทุ่มเถียงมาแต่ศาลชั้นต้น แม้จะถือว่าได้ยกขึ้นในชั้นศาลอุทธรณ์ก็ไม่เป็นประโยชน์แก่คดีของโจทก์ จึงพิพากษายืน
