แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ทางเกวียนที่แยกจากทางหลวงแผ่นดิน ติดต่อเข้าไปในนาจำเลยไปยังนาโจทก์ ซึ่งเจ้าของนาเดิมของโจทก์ตลอดจนโจทก์ได้ใช้ทางเกวียนนี้ต่อเนื่องกันมาเกิน 10 ปีแล้วทางเกวียนดังกล่าวย่อมตกเป็นภาระจำยอมตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1401 ประกอบด้วยมาตรา1382 จำเลยจะปิดเสียไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า มีทางเกวียนและทางสัตว์พาหนะไปสู่ทางเกวียนสาธารณะเป็นทางนำเกวียนและสัตว์พาหนะเข้าออกนาของโจทก์มา 40 ปีแล้วบัดนี้จำเลยดำนาปิดทางนี้เสียครึ่งหนึ่ง โจทก์นำเกวียนผ่านเข้าออกนาของโจทก์ไม่ได้ จึงขอให้จำเลยเปิดทางตามเดิม
จำเลยต่อสู้ว่า ที่พิพาทเป็นที่นาของจำเลยไม่เคยตกเป็นภารจำยอม นาของโจทก์ไม่ถูกล้อมโดยมีทางอื่นเดินได้
ศาลชั้นต้นเห็นว่า หลักฐานไม่พอฟังว่าได้มีทางเกวียนในนาของจำเลย จึงพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยเปิดทางพิพาทกว้าง 6 ศอกเพื่อให้โจทก์ใช้เป็นทางเกวียนและสัตว์พาหนะไปยังนาของโจทก์
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า น่าเชื่อว่ามีทางเกวียนในนาของจำเลยคือทางพิพาทนี้ซึ่งเจ้าของนาเดิมของโจทก์ตลอดจนโจทก์เองได้ใช้ต่อเนื่องกันมากว่า 10 ปีแล้ว จำเลยไม่มีอำนาจจะปิดทางพิพาทได้
จึงพิพากษายืน
