แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฆ่าและขายเนื้อสุกรโดยไม่ได้รับอนุญาตอันเป็นความผิดนั้นเนื้อสุกรที่เจ้าพนักงานจับมาได้แล้วขายได้เงินมานั้นเงินนั้นไม่เป็นสิ่งอันจะพึงริบได้
ย่อยาว
จำเลยฆ่าสุกร ๑ ตัว โดยไม่ได้รับอนุญาตได้ขายเนื้อสุกรไปบ้างแล้วและจะขายอีก เจ้าพนักงานจับได้ พร้อมด้วยเนื้อสุกร เจ้าพนักงานขายเนื้อสุกรได้ ๑๒ บาท ๖๐ สตางค์
ศาลชั้นต้นลงโทษตาม พ.ร.บ.ฆ่าโคกระบือและแกะและสุกร พ.ศ.๒๔๘๑ มาตรา ๔,๕,๖,๑๐ ส่วนของกลางคืนจำเลย
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ขอให้ริบเงินของกลาง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าเงินหลวงเป็นเงินที่เจ้าพนักงานขายเนื้อสุกรของกลางได้ จำเลยเป็นเจ้าของสุกรจึงอยู่ในฐานะเป็นเจ้าของเงิน จำเลยมีผิดฐานฆ่าสุกรและพยายามจะขายเนื้อสุกรโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นความผิดส่วน ๑ ซึ่งศาลลงโทษไปแล้ว ไม่ผูกพันกับซากสุกรหรือเงินของกลางรายนี้เงินของกลางเป็นเงินค่าเนื้อสุกรของจำเลยที่เจ้าพนักงานขายได้ และการที่เจ้าพนักงานขายไปนั้นหาถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดกฎหมายไม่ จึงไม่เรียกว่าเป็นทรัพย์ได้มาโดยการกระทำผิดตามมาตรา ๒๗(๒) เพราะเนื้อสุกรก็มิใช่ของควรริบ ตามฎีกาที่ ๕๗/๒๔๘๒ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
