แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
คำว่าพ้นโทษซึ่งจะวางโทษทวีคูณได้ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ.2521มาตรา55คือพ้นโทษที่ได้รับจริงๆในคดีก่อนเมื่อในคดีก่อนศาลลงโทษจำคุกและปรับแต่รอการลงโทษจำคุกไว้จำเลยจึงไม่ได้รับโทษจำคุกจริงๆหรืออีกนัยหนึ่งโทษจำคุกที่รอไว้ไม่ใช่โทษจำคุกที่จำเลยได้รับจริงแม้จะพ้นโทษปรับแต่คดีก่อนมีทั้งรอการลงโทษจำคุกและปรับถือไม่ได้ว่ามีการพ้นโทษจำคุกจึงวางโทษจำเลยทวีคูณตามมาตรา45ไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ. 2521 มาตรา 4, 13, 27, 42, 44, 45, 47, 49พระราชกฤษฎีกากำหนดเงื่อนไขเพื่อคุ้มครองลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศพ.ศ. 2526 มาตรา 3, 4, 5 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 58 และให้แถบบันทึกเสียง (เทปเพลง) ของกลางตกเป็นของเจ้าของลิขสิทธิ์และจ่ายค่าปรับให้แก่เจ้าของลิขสิทธิ์กึ่งหนึ่งกับให้วางโทษทวีคูณและบวกโทษของจำเลยที่รอการลงโทษไว้ในคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 5081/2535 ของศาลอาญา เข้ากับโทษของจำเลยในคดีนี้
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2521 มาตรา 27(1), 44 วรรคสองให้จำคุก 6 เดือนและปรับ 14,800 บาท จำเลยให้การรับสารภาพมีเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้กึ่งหนึ่ง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงลงโทษจำคุกจำเลย 3 เดือน และปรับ 7,400 บาท โทษจำคุกเห็นสมควรให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด 1 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56ไม่ชำระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30ของกลางให้ตกเป็นของเจ้าของลิขสิทธิ์ และให้จ่ายค่าปรับให้แก่เจ้าของลิขสิทธิ์กึ่งหนึ่ง ส่วนที่โจทก์ขอให้บวกโทษจำคุกที่รอการลงโทษไว้ตามคดีอาญาหมายเลขแดงที่ 5081/2535 ของศาลอาญาเนื่องจากคดีนี้ศาลมิได้ลงโทษจำคุกจำเลย จึงให้ยกคำขอของโจทก์ส่วนนี้ โจทก์อุทธรณ์ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “มีปัญหาวินิจฉัยตามฎีกาโจทก์ว่าคดีนี้ต้องวางโทษจำเลยทวีคูณหรือไม่ ข้อเท็จจริงฟังได้ตามที่ศาลอุทธรณ์รับฟังจากพยานหลักฐานในสำนวนว่า ในคดีก่อนเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม 2535 ศาลอาญาได้ลงโทษจำเลยฐานละเมิดลิขสิทธิ์เพื่อการค้าด้วยการขายเสนอขายซึ่งโสตทัศนวัสดุ(แถบบันทึกเสียง) โดยจำคุก 3 เดือน และปรับ 20,000 บาทรอการลงโทษจำคุกไว้มีกำหนด 2 ปี ต่อมาวันที่ 28 กรกฎาคม 2536ซึ่งเป็นเวลา 1 ปีเศษ นับจากวันที่ศาลอาญาพิพากษากล่าวคือยังไม่พ้นกำหนด 2 ปี ที่ศาลรอการลงโทษไว้ จำเลยได้กระทำผิดฐานละเมิดลิขสิทธิ์เพื่อการค้าด้ายการขาย เสนอขายแถบบันทึกเสียงเป็นคดีนี้อีก พิเคราะห์แล้วพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2521มาตรา 45 บัญญัติว่า “ผู้ใดกระทำความผิดต้องระวางโทษตามพระราชบัญญัตินี้ เมื่อพ้นโทษแล้วยังไม่ครบกำหนดห้าปี กระทำความผิดต่อพระราชบัญญัตินี้อีก ให้วางโทษทวีคูณ” เห็นว่า คำว่าพ้นโทษ คือพ้นโทษที่ได้รับจริง ๆ ในคดีก่อน เมื่อในคดีก่อนศาลลงโทษจำคุกและปรับแต่รอการลงโทษจำคุกไว้ จำเลยจึงไม่ได้รับโทษจำคุกจริง ๆ หรืออีกนัยหนึ่งโทษจำคุกที่รอไว้ไม่ใช่โทษจำคุกที่จำเลยได้รับจริง แม้จะพ้นโทษปรับ แต่คดีก่อนมีทั้งรอการลงโทษจำคุกและปรับ ถือไม่ได้ว่ามีการพ้นโทษจำคุกกรณีจึงวางโทษจำเลยทวีคูณตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2521มาตรา 45 ไม่ได้ ที่ศาลอุทธรณ์ไม่วางโทษจำเลยทวีคูณในคดีนี้ชอบแล้ว”
พิพากษายืน
