แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยไปประเมินที่ที่โจทก์วางหมูขายว่าเป็นที่ ๆ ควรเสียภาษีและกำหนดให้โจทก์ไปเสียภาษี โจทก์เห็นว่าที่นั้นไม่ควรเสียภาษีเพราะไม่ใช่ที่ประกอบการค้า จึงอุทธรณ์คำสั่งของของจำเลยต่อผู้ว่าราชการจังหวัด ๆ สั่งยกอุทธรณ์ของโจทก์เสีย โจทก์มีสิทธิ์ที่จะมาฟ้องจำเลยให้งดเก็บภาษีต่อศาลอีกได้ การอุทธรณ์ ต่อผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นวิธีการเบื้องต้น ไม่ตัดสิทธิโจทก์ที่จะมาฟ้องจำเลย ตามประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.55.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้รับอนุญาตให้ฆ่าสุกรขาย แต่ต้องฆ่าในโรงฆ่าสัตว์ของเทศบาลเมืองยะลา เมื่อฆ่าแล้วนำออกมาวางหน้าโรงฆ่าเพื่อส่งให้แก่ลูกค้า โดยมิต้องเสียค่าเช่าที่ตรงที่วางให้แก่เทศบาล โจทก์ถือว่าที่นี้มิใช่เป็นสถานที่ประกอบการค้า จึงไม่จำต้องเสียภาษีรายได้ เป็นดังนี้มาแต่ พ.ศ.๒๔๙๖ ถึง พ.ศ.๒๔๙๘ บัดนี้จำเลยซึ่งเป็นเจ้าพนักงานประเมินภาษีการค้ามาถือว่าที่ดังกล่าวเป็นสถานการค้า ประเมินค่าภาษีปีละ + บาท ได้สั่งให้โจทก์เสียภาษีการค้าสำหรับที่ดังกล่าวดังนี้ คือปี๒๔๙๖ เสีย ๙๔๖.๙๖ บาท ปี ๒๔๙๗ เสีย ๑๓๐๗.๔๕ บาท ปี ๒๔๙๘ เสีย ๗๔๙.๐๖ บาท รวมเป็นเงิน ๓๐๐๓.๔๗ บาท เป็นการมิชอบ จึงมาฟ้องให้ศาลสั่งให้จำเลยงดการเก็บภาษีดังกล่าวแก่โจทก์
จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยได้ทำการโดยถูกต้องตามประมวลรัษฎากร โจทก์ได้อุทธรณ์คำสั่งต่อสู้ต่อไปว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยใหม่ และถ้าโจทก์จะฟ้อง โจทก์ก็ควรฟ้องผู้ว่าราชการจังหวัด
โจทก์รับว่าโจทก์ได้อุทธรณ์คำสั่งที่จำเลยสั่งให้โจทก์เสียภาษีดังกล่าวต่อผู้ว่าราชการจังหวัด ๆ ได้สั่งยกอุทธรณ์ของโจทก์ ๆ ได้รับทราบแล้ว
ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยาน และตัดสินว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องจำเลย
ศาลฎีการตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่ามูลกรณีในเรื่องนี้เป็นเรื่องที่โจทก์อ้างว่าโจทก์มีสิทธิวางเนื้อสุกรที่หน้าโรงฆ่าสัตว์เพื่อส่งให้ลูกค้าได้โดยไม่ต้องเสียภาษี แต่จำเลยมาสั่งในหน้าที่ราชการของจำเลยให้โจทก์เสียภาษีนั้น เท่ากับโจทก์กล่าวอ้างว่าจำเลยโต้แย้งสิทธิของโจทก์ โจทก์จึงมีสิทธิฟ้องได้ตามประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ม.๕๕ แล้ว การอุทธรณ์คำสั่งต่อผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นวิธีการที่กฎหมายกำหนดให้ปฏิบัติในเบื้องต้น + เหตุที่จะตัดสิทธิฟ้องของโจทก์ไม่.
