แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้ผู้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่น จะได้มอบหมายให้ลูกจ้างมีหน้าที่จำหน่ายฝิ่นแล้วก็ดี เมื่อลูกจ้างจำหน่ายฝิ่นโดยผิดต่อพระราชบัญญัติฝิ่น ผู้รับใบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นก็ต้องรับผิด(อ้างฎีกา 1218/2480,166-167/83)
ย่อยาว
ความว่า จำเลยเป็นผู้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นนายริ้วซึ่งเป็นลูกจ้างจำเลยและมีหน้าที่ขายฝิ่น ได้ขายฝิ่นให้แก่บุคคลอื่นที่ไม่มีใบสำคัญประจำคนต่างด้าว และใบอนุญาตสามัญซึ่งเจ้าพนักงานให้สูบได้ในร้านฝิ่น และขายมูลฝิ่นแก่บุคคลมิใช่เป็นเจ้าพนักงาน โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษ จำเลยให้การรับสารภาพศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติฝิ่น 2472 มาตรา 29 พระราชบัญญัติฝิ่น 2485 (ฉบับที่ 5) มาตรา 5 อนุมาตรา 2 และพระราชบัญญัติฝิ่น 2481 (ฉบับที่ 4) มาตรา 6 ปรับเรียงกระทงโทษรวม 150 บาท ลดฐานรับสารภาพกึ่งหนึ่งคงปรับ 75 บาท ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า จำเลยไม่ได้เป็นผู้ขายจะลงโทษจำเลยไม่ได้
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยผู้รับใบอนุญาตไม่พ้นความรับผิดไปได้ แม้จำเลยจะได้มอบให้ลูกจ้างของจำเลยมีหน้าที่ขายฝิ่นแล้วก็ดี เพราะพระราชบัญญัติฝิ่นเป็นกฎหมายพิเศษบัญญัติไว้ให้เป็นความผิดของผู้รับใบอนุญาตโดยเฉพาะจะนำหลักกฎหมายทั่วไปมาปรับกับคดีนี้หาได้ไม่จำเลยจึงมีความผิดตามฟ้อง
พิพากษายืน
