แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยขอผัดชำระหนี้ด้วยวาจาหรือยอมรับด้วยวาจาต่อหน้าผู้อื่นว่าเป็นหนี้โจทก์และจะชำระหนี้ให้แก่โจทก์ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยได้รับสภาพหนี้ต่อเจ้าหนี้ด้วยกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งอันปราศจากเคลือบคลุมสงสัยตระหนักเป็นปริยายว่าจำเลยยอมรับสภาพตามสิทธิเรียกร้องของโจทก์อันจะเป็นเหตุให้อายุความสะดุดหยุดลงตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 172
โจทก์ผู้เป็นพ่อค้าใช้สิทธิเรียกร้องราคาสินค้าจากจำเลยเกินกว่าสองปีนับแต่วันส่งมอบคดีโจทก์จึงขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 165(1)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของร้านจำหน่ายเครื่องอะไหล่รถไถและเครื่องเหล็ก จำเลยได้ซื้อเครื่องอะไหล่รถจากร้านโจทก์รวมราคา33,098 บาท แล้วจำเลยไม่ชำระราคา ขอให้บังคับจำเลยชำระเงินจำนวนดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า จำเลยไม่เคยซื้ออะไหล่รถจากโจทก์ และคดีโจทก์ขาดอายุความแล้ว
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาพิจารณาแล้วข้อเท็จจริงฟังได้เป็นยุติว่า เมื่อวันที่ 17เมษายน 2520 จำเลยได้ซื้อและรับสินค้าเครื่องอะไหล่ไปจากโจทก์รวมราคา 33,098 บาท และยังมิได้ชำระราคาให้โจทก์ ต่อมาเมื่อเดือนธันวาคม 2520 จำเลยได้ผัดชำระหนี้ ลูกจ้างของโจทก์ได้บันทึกไว้ด้านหลังบิลเงินเชื่อเอกสารหมาย จ.1 ว่า “3 – 4 โมงเช้า เสาร์ที่ 24ธันวาคม 2520 จะมาคุยที่ร้าน” โดยจำเลยมิได้ลงชื่อไว้ด้วย และในเดือนเดียวกันนั้นจำเลยได้ยอมรับด้วยวาจาต่อหน้าสารวัตรใหญ่สถานีตำรวจภูธรอำเภอหนองไผ่ว่าเป็นหนี้โจทก์และจะชำระให้แต่ไม่ได้ทำหลักฐานเป็นหนังสือไว้ ศาลฎีกาเห็นว่าข้อความที่บันทึกไว้หลังเอกสารหมาย จ.1 ไม่มีข้อความที่แสดงว่าจำเลยยอมรับว่าเป็นหนี้โจทก์ ทั้งจำเลยมิได้ลงลายมือชื่อรับรองข้อความดังกล่าวข้อความนั้นจึงไม่มีผลผูกพันจำเลย และหากถือว่าการรับสภาพหนี้อาจทำได้ด้วยวาจา ย่อมไม่มีประโยชน์อันใดที่มาตรา 172 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์จะบัญญัติความในตอนต้นว่าลูกหนี้อาจรับสภาพหนี้ด้วยการทำเป็นหนังสือ และอาจเป็นช่องทางให้เจ้าหนี้สามารถสร้างหลักฐานการรับสภาพหนี้ด้วยวาจาของลูกหนี้ได้โดยง่าย ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยได้ขอผัดชำระหนี้ด้วยวาจาหรือยอมรับด้วยวาจาต่อหน้าผู้อื่นว่าเป็นหนี้โจทก์และจะชำระหนี้ให้แก่โจทก์นั้น ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยได้รับสภาพหนี้ต่อเจ้าหนี้ด้วยกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งอันปราศจากเคลือบคลุมสงสัยตระหนักเป็นปริยายว่าจำเลยยอมรับสภาพตามสิทธิเรียกร้องของโจทก์ อันจะเป็นเหตุให้อายุความสะดุดหยุดลงตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 172 เมื่อโจทก์ผู้เป็นพ่อค้าใช้สิทธิเรียกร้องราคาสินค้าจากจำเลยเกินกว่าสองปีนับแต่วันส่งมอบของ คดีโจทก์จึงขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 165(1)
พิพากษายืน
