แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า เป็นการฎีกาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามมาตรา 219 ซึ่งแก้ไขใหม่ โดยมาตรา 12 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (ฉบับที่ 17) พ.ศ. 2532 จึงไม่รับฎีกา
จำเลยเห็นว่า จำเลยได้ฎีกาว่าคดีนี้ได้มีการยอมความกัน และคดีอาญาระงับไปแล้ว โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้อง ฎีกาของจำเลย จึงเป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352 ให้จำคุก 5 เดือน และให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ จำนวน 52,000 บาทแก่ผู้เสียหายด้วย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 69)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 77)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของจำเลยว่าคดีนี้ได้มีการยอมความกัน และคดีอาญาระงับไปแล้วโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องนั้น เห็นว่า เป็นการโต้เถียงข้อเท็จจริงเพื่อนำไปสู่การวินิจฉัยปัญหา ข้อกฎหมายที่ว่าการสอบสวนไม่ชอบด้วยกฎหมาย จึงเป็นฎีกา ในปัญหาข้อเท็จจริง มิใช่ปัญหาข้อกฎหมาย ศาลชั้นต้นมีคำสั่ง ไม่รับฎีกาของจำเลย ชอบแล้ว ยกคำร้อง
