แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยขอให้ศาลปล่อยชั่วคราวในระหว่างฎีกาโดยผู้ขอประกันขอใช้หลักทรัพย์เดิมเป็นหลักประกัน
หมายเหตุ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291,91 พระราชบัญญัติจราจรทางบกพ.ศ. 2522 มาตรา 43,157 ขณะกระทำความผิดจำเลยอายุ18 ปี รู้รับผิดชอบดีแล้วไม่สมควรลดมาตราส่วนโทษให้ ความผิดฐานกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายกับฐานขับรถโดยประมาทน่าหวาดเสียว เป็นกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบทให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291 อันเป็นบทหนักตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 จำคุก 4 ปี ข้อหาอื่นให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291,90 ให้ลงโทษจำเลยโดยลดมาตราส่วนโทษหนึ่งในสามแล้ว จำคุก 2 ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยยื่นคำร้องดังกล่าวโดยมีคำร้องประกอบว่า ประสงค์จะยื่นฎีกาต่อไป (อันดับ 61, อันดับ 60 แผ่นที่ 2)
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ปล่อยจำเลยชั่วคราวทั้งในระหว่างการพิจารณาของศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ โดยในชั้นอุทธรณ์ตีราคาประกัน100,000 บาท (อันดับ 4,47)
คำสั่ง
ศาลฎีกามีคำสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยแล้ว จึงไม่มีเหตุที่จะอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวในระหว่างฎีกา ให้ยกคำร้อง
