แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ในปัญหาข้อกฎหมายว่าคำเบิกความของจำเลยไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีอันเป็นองค์ความผิดฐานเบิกความเท็จศาลอุทธรณ์พิพากษายืนโดยฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยเบิกความไปตามความเป็นจริงที่จำเลยเข้าใจ ในสิทธิของจำเลย มิได้มีเจตนาเบิกความอันเป็นเท็จ ดังนี้ ไม่ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 177 ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีมีมูลให้ประทับฟ้องไว้พิจารณาศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้าม ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ไม่รับฎีกา โจทก์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาสั่งว่า “คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ในปัญหาข้อกฎหมายว่า คำเบิกความของจำเลยไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีอันเป็นองค์ความผิดฐานเบิกความเท็จ ส่วนศาลอุทธรณ์พิพากษายืนโดยฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยเบิกความไปตามความเป็นจริงที่จำเลยเข้าใจในสิทธิของจำเลย มิได้มีเจตนาเบิกความอันเป็นเท็จ คดีโจทก์จึงไม่ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณา”
