แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยขอให้ศาลปล่อยชั่วคราวในระหว่างฎีกา โดยผู้ขอประกันได้เสนอบัญชีทรัพย์มาพร้อมคำร้องแล้ว
หมายเหตุ โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่า คดีมีมูล ให้ประทับฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 การกระทำของจำเลยเป็นความผิด2 กระทง ลงโทษจำคุกกระทงละ 8 เดือน รวมจำคุก 1 ปี 4 เดือนจำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 8 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ลงโทษจำคุกกระทงละ 4 เดือนรวม 2 กระทง จำคุก 8 เดือน จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงจำคุก 4 เดือน นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับ (อันดับ 39)
จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง (อันดับ 40 แผ่นที่ 2)
จำเลยยื่นคำร้องดังกล่าว (สำนวนธุรการ อันดับ 38)
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว และก่อนจำเลยยื่นฎีกา
ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว ตีราคาประกัน 250,000 บาท(สำนวนธุรการ อันดับ 31) ต่อมาเมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา
ศาลชั้นต้นได้ออกหมายจำคุกระหว่างฎีกา (อันดับ 39, สำนวนธุรการอันดับ 36)
คำสั่ง
ศาลฎีกาอนุญาตให้ถอนฟ้องคดีนี้แล้ว จึงไม่มีความจำเป็นต้องสั่งคำร้องนี้อีก
