แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า เนื่องจากจำเลยที่ 3 ต้องขังอยู่ในเรือนจำจึงมีความจำเป็นไม่อาจที่จะยื่นคำแก้ฎีกาให้ทันภายในกำหนดได้ ขอได้โปรดนับอายุการยื่นคำแก้ฎีกาของจำเลยที่ 3 แต่เฉพาะวันเปิดทำการของทางราชการ โดยไม่รวมวันเสาร์-อาทิตย์ และขอขยายอายุการยื่นคำแก้ฎีกาออกไปอีก 15 วัน นับแต่วันที่ 23 มีนาคม 2530 จนถึงวันที่ 10เมษายน 2530 โดยไม่รวมวันเสาร์-อาทิตย์และระยะเวลาที่เรือนจำดำเนินการส่งโปรดอนุญาต
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสามมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 336,80,83 จำเลยที่ 1 อายุ 18 ปีไม่ลดมาตราส่วนโทษให้ จำคุกคนละ 3 ปี จำเลยที่ 1 ยังมีความผิดตามมาตรา 371 ปรับ 100 บาท พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 7,72 ฯลฯ ไม่ลดมาตราส่วนโทษจำคุก 2 ปี เรียงกระทงลงโทษ รวมจำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 5 ปี ปรับ 100 บาท ฯลฯ จำเลยที่ 3 มีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 7,72 ฯลฯอีกกระทง จำคุก 2 ปี เพิ่มโทษจำเลยที่ 2 ตามมาตรา 93 กึ่งหนึ่ง เป็นจำคุกจำเลยที่ 2 มีกำหนด 4 ปี 6 เดือน เพิ่มโทษจำเลยที่ 3 ตามมาตรา 92 หนึ่งในสามเป็นจำคุก 4 ปี และ 2 ปี 8 เดือน รวมจำคุกจำเลยที่ 3 มีกำหนด 6 ปี 8 เดือน ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 340 วรรคสอง ฯลฯ จำคุก 12 ปี รวมโทษจำเลยที่ 1 จำคุก 14 ปี ปรับ 100 บาท จำเลยที่ 1 ให้การรับสารภาพชั้นจับกุมและนำสืบรับเกี่ยวกับอาวุธปืนของกลางเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้หนึ่งในสี่ คงจำคุก 10 ปี 6 เดือน ปรับ 75 บาทสำหรับจำเลยที่ 3 ให้ยกฟ้องข้อหาอื่น คงลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ อย่างเดียว และเพิ่มโทษหนึ่งในสาม เป็นจำคุก 2 ปี 8 เดือนส่วนจำเลยที่ 2 ให้ยกฟ้องทุกข้อหา นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาของศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกา (อันดับ 69)
จำเลยที่ 3 ได้รับสำเนาฎีกาของโจทก์ เมื่อวันที่ 12 มีนาคม2530(อันดับ 69)
จำเลยที่ 3 ยื่นคำร้องดังกล่าว (อันดับ 73 แผ่นที่ 2)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว การนับระยะเวลายื่นคำแก้ฎีกาประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามิได้บัญญัติไว้ จึงต้องนำการนับระยะเวลาตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 1 ลักษณะ 5 มาใช้บังคับซึ่งวันหยุดราชการอยู่ในระหว่างระยะเวลาที่กำหนดก็ต้องนับรวมด้วยเว้นแต่วันสุดท้ายของระยะเวลาที่กำหนดเป็นวันหยุดราชการ จึงจะนับวันที่เริ่มทำงานใหม่ให้อีกหนึ่งวัน ดังนั้นเมื่อจำเลยรับสำเนาฎีกาของโจทก์วันที่ 12 มีนาคม 2530 วันสุดท้ายที่จะครบกำหนดยื่นคำแก้ฎีกาเป็นวันพฤหัสบดีที่ 19 มีนาคม 2530 มิได้ตรงกับวันหยุดราชการ เมื่อจำเลยยื่นคำแก้ฎีกาในวันที่ 23 มีนาคม 2530ซึ่งพ้นกำหนดระยะเวลายื่นคำแก้ฎีกาแล้ว และกรณีมิใช่เป็นเหตุสุดวิสัย จึงให้ยกคำร้อง
