แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 ไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า ข้อความที่จำเลยแจ้งความตามเอกสารหมาย จ.1 เป็นคำร้องทุกข์ว่าโจทก์หมิ่นประมาท โปรดรับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องโดยวิธีปิดหมายแล้ว(อันดับ 51)
โจทก์ฟ้องและแก้ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 137,172,173
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว คดีโจทก์ไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว (อันดับ 46)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 48)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ที่โจทก์ฎีกาว่า ข้อความที่จำเลยแจ้งว่าโจทก์ได้มาตะโกนทวงหนี้สิน 30,000 บาท และเอาเตาแก๊สของโจทก์ไปตามเอกสารหมาย จ.1 เป็นคำร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวนหาว่าโจทก์หมิ่นประมาทจำเลยแล้ว เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย ไม่ต้องห้ามฎีกา ให้รับฎีกาของโจทก์ไว้ แล้วดำเนินการต่อไป
