แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาโจทก์ทุกประเด็นเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งทุนทรัพย์พิพาทกัน ในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248ที่แก้ไขใหม่แล้ว จึงไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นการคัดค้านการวินิจฉัยชั่งน้ำหนักคำพยานของศาลชั้นต้นที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย อันเป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยทั้งสองยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้เงินจำนวน 147,821.14 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี จากต้นเงินดังกล่าวนับตั้งแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จให้แก่โจทก์
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 171)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 173)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่าศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาในวันที่ 14 มกราคม 2535 ซึ่งเป็นวันที่โจทก์ยื่นฎีกาโจทก์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งเมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2535ซึ่งเป็นการล่วงพ้นกำหนดเวลาสิบห้าวันนับแต่วันที่ศาลชั้นต้น มีคำสั่ง คำร้องของ โจทก์จึงมิชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 ประกอบด้วยมาตรา 247 ให้ยกคำร้องค่าคำร้องเป็นพับ
