แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า เป็นคดีต้องห้ามมิให้ฎีกาทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 จึงไม่รับฎีกา
โจทก์ทั้งสองเห็นว่า คดีนี้ผู้พิพากษาที่ได้นั่งพิจารณาคดีในศาลชั้นต้นได้รับรองไว้ในรายงานกระบวนพิจารณาว่า เป็นคดีมีทุนทรัพย์สูง ปัญหาซับ ซ้อนและเป็นปัญหาสำคัญอันควร สู่ศาลสูงสุดได้พิจารณาจึงเป็นกรณีที่ผู้พิพากษาซึ่งนั่งพิจารณาในศาลชั้นต้นรับรองให้ฎีกาได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 221 แล้ว โปรดรับฎีกาของโจทก์ทั้งสองไว้พิจารณา ต่อไปด้วย
หมายเหตุ ไม่ปรากฏว่าจำเลยทั้งสี่ได้รับสำเนาคำร้อง
คดีทั้งสองสำนวนนี้ศาลชั้นต้นพิจารณาและพิพากษารวมกันโดยให้เรียกโจทก์สำนวนแรกว่าโจทก์ที่ 1 เรียกโจทก์ สำนวนหลัง ว่าโจทก์ที่ 2 โจทก์ทั้งสองฟ้องว่าจำเลยทั้งสี่ร่วมกัน ยักยอกทรัพย์ขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสี่ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 352,83
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ทั้งสองสำนวน
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 449)
โจทก์ทั้งสองยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 450 แผ่นที่ 2)
ชั้นอุทธรณ์ โจทก์ทั้งสองยื่นคำร้องขอให้ผู้พิพากษาซึ่งนั่งพิจารณาในศาลชั้นต้นอนุญาตให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงศาลชั้นต้นสั่งว่าพิเคราะห์แล้วเห็นว่าข้อความที่ตัดสินเป็นปัญหาสำคัญอันควรสู่ศาลอุทธรณ์ จึงอนุญาตให้โจทก์ทั้งสองอุทธรณ์ได้ ส่วนในชั้นฎีกาโจทก์ทั้งสองยื่นคำร้องขอให้ศาลชั้นต้นรับฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายแต่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำร้อง และไม่ปรากฏว่ามีรายงานกระบวนพิจารณาอื่นใดของศาลชั้นต้นตามที่โจทก์ทั้งสองอ้างมา ในคำร้องนี้ (อันดับ 399,448 แผ่นที่ 2)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษา ยกฟ้อง โจทก์ทั้งสอง คดีต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220 โจทก์ทั้งสองไม่ได้ยื่นคำร้องขอให้ผู้พิพากษาผู้พิจารณาคดีอนุญาตให้ฎีกา โจทก์ทั้งสองย่อมฎีกาไม่ได้ตามบทบัญญัติมาตราดังกล่าว ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของโจทก์ทั้งสองชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
