แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ร้องฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า เป็นฎีกาในปัญหา ข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติม โดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง (ฉบับที่ 12) พ.ศ. 2534
ผู้ร้องเห็นว่า ฎีกาของผู้ร้องเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าภูมิลำเนาของจำเลยที่ 1 อยู่ที่ใด และศาลชั้นต้นพิพากษามีอำนาจพิพากษาให้ยึดเครื่องส่งแฟกซ์ยี่ห้อแคนนอนหรือไม่โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของผู้ร้องด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
สืบเนื่องจากโจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดทรัพย์ของจำเลย คือ ชุดรับแขก 1 ชุด โต๊ะทำงานพร้อมกระจก 1 ตัวเก้าอี้ 1 ตัว เครื่องส่งแฟกซ์ยี่ห้อแคนนอน 1 เครื่อง และเครื่องพิมพ์ดีดไฟฟ้ายี่ห้อโอลิมเปีย 1 เครื่องเพื่อขายทอดตลาดชำระหนี้โจทก์ ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ทรัพย์ดังกล่าวเป็นของผู้ร้อง ขอให้ศาลสั่งปล่อยทรัพย์ที่ยึด
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ปล่อยทรัพย์เฉพาะเครื่องพิมพ์ดีดไฟฟ้ายี่ห้อโอลิมเปีย 1 เครื่อง ตามรายการทรัพย์อันดับที่ 5 ในบัญชียึดทรัพย์ลงวันที่ 6 สิงหาคม 2533นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
ผู้ร้องฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 43)
ผู้ร้องจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 45)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ที่ผู้ร้องฎีกาว่า ภูมิลำเนาของจำเลยที่ 1อยู่ที่ใด และทรัพย์ที่ยึดตามบัญชีทรัพย์อันดับที่ 4 เป็นของจำเลยหรือไม่ เห็นว่า เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นสั่ง ไม่รับฎีกาเพราะต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248ซึ่งแก้ไขแล้ว ชอบแล้ว ให้ยกคำร้องของ ผู้ร้องเสีย ค่าคำร้องเป็นพับ
