แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้โจทก์ ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินพิพาทซึ่งอาจให้เช่า ได้เดือนละ 500 บาท จึงเป็นคดีฟ้องขับไล่บุคคลใด ๆ ออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่าหรืออาจให้เช่าได้ ในขณะยื่นคำฟ้องไม่เกินเดือน ละหนึ่งหมื่นบาท ต้องห้ามฎีกา ในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคสอง จำเลยยื่นฎีกาว่า โจทก์ซื้อที่ดินพิพาท จากการขายทอดตลาดโดยไม่สุจริต จำเลยจึงสามารถยกสิทธิ อาศัยที่มิได้จดทะเบียนการได้มายันต่อโจทก์ได้ ปัญหาตามที่ จำเลยยื่นฎีกาจึงมีเพียงว่าโจทก์ ซื้อที่ดินพิพาทจาก การขายทอดตลาดโดยสุจริตหรือไม่ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามบทกฎหมายดังกล่าวข้างต้น การที่จำเลย ขอให้ศาลฎีกาย้อนสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นสืบข้อเท็จจริงดังกล่าว จึงไม่เป็นสาระแก่คดี ไม่รับฎีกาจำเลย
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยในประเด็นที่ว่าสิทธิอาศัยของจำเลยที่มิได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่จะใช้ยันโจทก์ได้หรือไม่ เป็นปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษายืน ให้จำเลยรื้อบ้านของจำเลย ออกไปจากที่ดิน น.ส.3 ก เลขที่ 5007 ตำบลท่าข้ามอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ห้ามจำเลยและบริวารเกี่ยวข้องอีกต่อไป ให้จำเลยชำระค่าเสียหาย 4,000 บาทกับเดือนละ 500 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจำเลยจะรื้อถอนบ้าน ออกไปจากที่ดินโจทก์จนหมดสิ้น
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 35)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้โดยมิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาล (อันดับ 37)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า เมื่อตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1299 วรรคสอง บัญญัติว่า ผู้ได้มาซึ่งทรัพย์สิน อันเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์โดยทางอื่นนอกจากนิติกรรม สิทธิของผู้ได้มานั้นถ้ายังมิได้จดทะเบียนไซร้ ท่านว่า มิให้ยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้บุคคลภายนอกผู้ได้สิทธิมาโดย เสียค่าตอบแทนและโดยสุจริตและได้จดทะเบียนสิทธิโดยสุจริตแล้ว และศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยข้อเท็จจริงต้องกันมาเป็นยุติแล้วว่า โจทก์เป็นบุคคลภายนอกผู้ซื้อทรัพย์สินที่พิพาทมาโดยสุจริต จากการขายทอดตลาด การที่จำเลยฎีกาโต้แย้งว่า สิทธิของจำเลยอันเกี่ยวกับทรัพย์สินที่พิพาทแม้จะไม่ได้ทำเป็นหนังสือ และจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ใช้ยันโจทก์ได้ จึงเป็นข้อกฎหมายที่ไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัยตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
