แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาจำเลยเป็นฎีกาปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 วรรคสอง จึงไม่รับฎีกาจำเลย
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายไม่ต้องห้ามตามคำสั่งของศาลชั้นต้นแต่ประการใด โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ให้จำเลยและบริวารออกจากห้องเลขที่152 ถนนร่วมจิต ตำบลในเมือง อำเภอเมืองขอนแก่น ให้ชำระค่าเช่าจำนวน 17,500 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับถัดจากวันฟ้องจนถึงวันชำระเสร็จแก่โจทก์ และให้ชำระค่าเสียหายจำนวน 7,500 บาท และค่าเสียหายเท่ากับอัตราค่าเช่าเดือนละ2,500 บาท นับแต่เดือนกรกฎาคม 2530 เป็นต้นไปจนกว่าจะส่งมอบห้องให้โจทก์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 84)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 89)
คำสั่ง
คดีนี้เป็นคดีฟ้องขับไล่ผู้เช่าออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่าในขณะยื่นคำฟ้องไม่เกินเดือนละห้าพันบาท ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248จำเลยฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับชอบแล้วให้ยกคำร้อง
