แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยทั้งห้าสำนวนอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งว่า อุทธรณ์ของจำเลยในข้อ 2.1 เป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้าม จึงไม่รับ คงรับอุทธรณ์ เฉพาะในข้อ 2.2 และข้อ 2.3 จำเลยเห็นว่า อุทธรณ์ข้อ 2.1 ที่ว่า สิทธิในการ ได้รับเงินตอบแทนพิเศษของโจทก์ที่ 3 จะเริ่มได้รับต่อเมื่อ ได้รับ การบรรจุเป็นลูกจ้างประจำเท่านั้น เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยข้อ 2.1 ไว้พิจารณาด้วย หมายเหตุ โจทก์ทั้งห้าสำนวนได้รับสำเนาคำร้องแล้ว(อันดับ 63) คดีทั้งห้าสำนวนนี้ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งให้รวม พิจารณาพิพากษาเข้าด้วยกัน โดยให้เรียกโจทก์ตามลำดับสำนวนว่า โจทก์ที่ 1 ถึงโจทก์ที่ 5 ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยชำระเงินจำนวน72,099 บาท ให้แก่โจทก์ที่ 1 จำนวน 10,583.50 บาท ให้แก่โจทก์ที่ 2 จำนวน 65,601 บาท ให้แก่โจทก์ที่ 3 จำนวน 9,616.50 บาท ให้แก่โจทก์ที่ 4 และจำนวน 6,850 บาทให้แก่โจทก์ที่ 5 จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์บางข้อดังกล่าว (อันดับ 57) จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 60)
คำสั่ง พิเคราะห์แล้ว จำเลยอุทธรณ์ว่า การนับระยะเวลาในการคำนวณเงินตอบแทนพิเศษให้แก่ลูกจ้าง ต้องเริ่มนับแต่วันที่ลูกจ้างได้รับการบรรจุหรือแต่งตั้งเป็นลูกจ้างประจำหากจำเลยประสงค์ให้รวมระยะเวลาทดลองงานเข้าไปด้วยจำเลยจะต้องระบุข้อความดังกล่าวไว้ในระเบียบข้อบังคับข้อ 24.7 เป็นการตีความข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานเป็นข้อกฎหมาย ให้รับอุทธรณ์ข้อนี้ของจำเลย ไว้ดำเนินการต่อไป
