แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า เป็นฎีกา ในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ที่แก้ไขใหม่จึงไม่รับฎีกา
จำเลยที่ 1 เห็นว่า จำเลยที่ 1 ได้ฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยคดีขัดต่อพยานหลักฐานในสำนวน โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยที่ 1 ไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ โจทก์ทั้งเจ็ดยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3ร่วมกันใช้ค่าเสียหายให้แก่โจทก์ที่ 1 ถึงที่ 4 และที่ 6ที่ 7 คนละ 25,000 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีตั้งแต่วันที่ 30 เมษายน 2528 จนกว่าจำเลยทั้งสามจะชำระเสร็จสิ้น นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 195 แผ่นที่ 4)
จำเลยที่ 1 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 198)
คำสั่ง
จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกามาโดยมิได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 234 จึงรับวินิจฉัย คำร้องของ จำเลยที่ 1 ไม่ได้ ให้ยกคำร้อง
