แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ที่ 2 อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน ไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์ที่ 2โจทก์ที่ 2 เห็นว่า อุทธรณ์ของโจทก์ที่ 2 เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายว่าจากข้อเท็จจริงที่ได้จากการพิจารณาของศาลแรงงานกลางจะถือว่าโจทก์ที่ 2 หยุดงาน 3 วัน ติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันสมควรไม่ได้ โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของโจทก์ที่ 2 ไว้พิจารณาต่อไปด้วย
หมายเหตุ จำเลยแถลงคัดค้าน (อันดับ 33)
คดีนี้ โจทก์ฟ้องเรียกค่าชดเชยและให้จำเลยรับโจทก์กลับเข้าทำงานในหน้าที่และอัตราค่าจ้างไม่ต่ำกว่าเดิม หรือมิฉะนั้นให้จำเลยจ่ายค่าเสียหายเนื่องจากการเลิกจ้างไม่เป็นธรรมศาลแรงงานกลางพิจารณาพิพากษารวมกับอีกคดีหนึ่งซึ่งฟ้องเป็นทำนองเดียวกัน โดยเรียกนายอุดม กาแดง โจทก์คดีนี้ว่าโจทก์ที่ 2 และเรียกโจทก์ในอีกคดีหนึ่งว่าโจทก์ที่ 1ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยจำนวน14,940 บาท ให้โจทก์ที่ 1 คำขออย่างอื่นของโจทก์ให้ยกโจทก์ที่ 2 อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว (อันดับ 28)
โจทก์ที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 30)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ที่โจทก์ที่ 2 อุทธรณ์ว่า ตามข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางฟังมานั้น การที่โจทก์ที่ 2 ขาดงานไปเยี่ยมมารดาที่ป่วย ถือได้ว่าเป็นการละทิ้งหน้าที่เป็นเวลาสามวันทำงานติดต่อกันโดยมีเหตุอันสมควร อุทธรณ์ของโจทก์ที่ 2 จึงเป็นอุทธรณ์ในข้อกฎหมาย ให้รับอุทธรณ์ไว้พิจารณา โดยให้ศาลแรงงานกลางดำเนินการต่อไป
