แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ร้องที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 ที่ 6 ที่ 7 ที่ 13 ที่ 15 ที่ 25 ที่ 34 และที่ 59 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า กรณีเป็นคดีบังคับบริวารของผู้ถูกฟ้องขับไล่ ฎีกาของ ผู้ร้องเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง เมื่อศาลอุทธรณ์ มีคำพิพากษายืน จึงต้องห้ามฎีกาข้อเท็จจริง จึงมีคำสั่ง ไม่รับฎีกาของผู้ร้อง คืนค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาให้ผู้ร้อง ผู้ร้องที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 ที่ 6 ที่ 7 ที่ 13 ที่ 15 ที่ 25 ที่ 34 และที่ 59 เห็นว่า ฎีกาที่ว่าศาลชั้นต้นมีคำสั่ง ยกคำร้องของผู้ร้องทั้งแปดสิบโดยไม่ไต่สวนคำร้องก่อน เป็นการดำเนินกระบวนพิจารณาโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งรับฎีกาไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง กรณีชั้นบังคับคดี คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาตามสัญญาประนีประนอมยอมความ ให้จำเลยทั้งสองร่วมกัน ผ่อนชำระค่าเช่าที่ดินแก่โจทก์ภายในกำหนด ให้รื้อถอน สิ่งปลูกสร้างทั้งหมดออกไปจากที่ดินของโจทก์ภายใน สิ้นเดือนสิงหาคม 2535 และให้ชำระค่าใช้ประโยชน์ ในที่ดินของโจทก์ให้แก่โจทก์ ผู้ร้องที่ 1 ถึงที่ 80 ยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องทั้งหมด มิได้เป็นบริวารของจำเลย แต่เป็นผู้เช่าที่ดินและ สิ่งปลูกสร้างพิพาทจากจำเลยทั้งสอง โดยเป็นการเช่า ต่างตอบแทนพิเศษยิ่งกว่าการเช่าธรรมดา มีระยะเวลาเช่า 30 ปี การทำสัญญาเช่าดังกล่าวโจทก์ทราบมาโดยตลอด ดังนั้นจึงผูกพันโจทก์ด้วย ขอให้ศาลอนุญาตให้อยู่ใน สิ่งปลูกสร้างพิพาทต่อไป ศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ผู้ร้องที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 ที่ 6 ที่ 7 ที่ 13 ที่ 15 ที่ 25 ที่ 34 และที่ 59 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่ง ไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 111) ผู้ร้องที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 ที่ 6 ที่ 7 ที่ 13 ที่ 15 ที่ 25 ที่ 34 และที่ 59 ยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 114)
คำสั่ง กรณีนี้ คดีสำหรับจำเลยซึ่งเป็นผู้เช่าไม่ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 วรรคสอง คดีสำหรับผู้ร้องซึ่งเป็นบริวาร ของจำเลยก็ไม่ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามวรรคสาม ของมาตราเดียวกัน จึงให้รับฎีกาของผู้ร้อง
