แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาเพื่อขอให้ศาลฎีกาลงโทษหนักซึ่งเป็นการฎีกาในเรื่องดุลพินิจในการลงโทษ คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้จำคุก 3 เดือน ปรับ 2,000 บาท โทษจำคุกรอการลงโทษ 2 ปีจึงต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 จึงไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ไม่ครบทุกประเด็น โจทก์จึงฎีกาขอให้ศาลฎีกายกคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์แล้วมีคำพิพากษาใหม่ตามรูปคดีหรือขอให้ศาลฎีกาวินิจฉัยประเด็นดังกล่าวแล้วพิพากษาลงโทษจำเลยโดยไม่รอการลงโทษ ฎีกาของโจทก์จึงมิใช่ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 101 แผ่นที่ 3)
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีมีมูล ให้ประทับฟ้องศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295 จำคุก 6 เดือน ปรับ 4,000 บาท จำเลยให้การรับสารภาพลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 3 เดือน ปรับ 2,000 บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษ 2 ปี
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 95)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 97)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย 3 เดือนและปรับ 2,000 บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้ 2 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนจึงต้องห้ามมิให้คู่ความฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 วรรคแรก ที่โจทก์ฎีกาว่าศาลอุทธรณ์ยังไม่ได้รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ในปัญหาที่ว่าการกระทำผิดของจำเลยเกิดจากโจทก์กล่าวคำหยาบด่าว่าจำเลยเกิดจากจำเลยบันดาลโทสะ และจำเลยกระทำผิดโดยไม่มีนิสัยชั่วได้พยายามบรรเทาผลร้ายแต่โจทก์ไม่ยอมรับหรือไม่ การรับสารภาพของจำเลยเป็นการรับสารภาพตามกฎหมายและมีเหตุตามกฎหมายที่จะลดโทษให้จำเลยกึ่งหนึ่งหรือไม่นั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าศาลชั้นต้นใช้ดุลพินิจในการกำหนดโทษและลงโทษจำเลยเหมาะสมแก่พฤติการณ์แห่งรูปคดีแล้วนั้น ถือได้ว่าศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ดังกล่าวแล้วไปในตัว ฎีกาของโจทก์เป็นการโต้เถียงดุลพินิจของศาลอุทธรณ์ จึงเป็นฎีกาข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้ฎีกา และที่โจทก์อ้างว่าศาลล่างฟังข้อเท็จจริงนอกสำนวนก็ไม่ปรากฏว่าศาลล่างวินิจฉัยคดีโดยฟังข้อเท็จจริงนอกสำนวนประการใด ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
