แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 จึงไม่รับโจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่าศาลชั้นต้นปฏิบัติหรือมีคำสั่งชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ โจทก์มิได้มีเจตนาจงใจขาดนัดและได้ปฏิบัติถูกต้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 166 วรรคสอง จึงมีเหตุสมควรอย่างยิ่ง โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 42 แผ่นที่ 2)
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 326
ศาลชั้นต้นนัดไต่สวนมูลฟ้อง แต่โจทก์และทนายโจทก์ไม่มาศาลจึงมีคำสั่งให้ยกฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 166ต่อมาทนายโจทก์ยื่นคำร้องขอให้ศาลยกคดีชั้นไต่สวนมูลฟ้องใหม่ศาลชั้นต้นสั่งว่า กรณีตามคำร้องไม่มีเหตุสมควร จึงไม่อนุญาต ให้ยกคำร้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 38)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 39)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องห้ามมิให้คู่ความฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220ที่แก้ไขแล้ว ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ ชอบแล้วให้ยกคำร้องของโจทก์
