แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า รับฎีกาจำเลยเฉพาะฎีกาในข้อ 4 และข้อ 6 ซึ่งเป็นปัญหาข้อกฎหมายส่วนฎีกานอกนั้นเห็นว่าเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงจึงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 ที่แก้ไขใหม่ จึงไม่รับ
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยข้อ 2 เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย ฎีกาข้อ 5 และข้อ 7 เป็นฎีกาเกี่ยวเนื่องด้วยความสงบเรียบร้อย และศีลธรรมอันดี และฎีกาข้อ 8 เป็นการยื่นคำแถลงการณ์ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยข้อ 2 ข้อ 5 ข้อ 7 และข้อ 8 ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ ทนายโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 136)
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ที่พิพาทเป็นของโจทก์ให้จำเลยรื้อลวดหนามออกจากที่พิพาท และให้ใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ 8,000 บาท กับให้ใช้ค่าเสียหายปีละ 8,000 บาทนับจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะรื้อรั้วออกจากที่พิพาทและห้ามจำเลยเกี่ยวข้องกับที่พิพาทอีกต่อไป
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งรับฎีกาเฉพาะบางข้อ(อันดับ 129)
จำเลยยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 134)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เห็นว่า ฎีกาข้อ 2 ข้อ 5 ข้อ 7 และข้อ 8 ของจำเลยเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงทั้งสิ้นต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับ ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
