แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ คดีจึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 จึงไม่รับฎีกา
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าจำเลยทั้งสี่ได้รับสำเนาคำร้อง แล้วหรือไม่
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสี่ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 180,352,353,354,83,91
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีไม่มีมูลพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 50)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 52)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ฎีกาของโจทก์แม้จะมีทั้งปัญหาข้อกฎหมายและปัญหาข้อเท็จจริง แต่เมื่อศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันมาให้ยกฟ้อง จึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมาย วิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ที่แก้ไขใหม่ ที่ศาลชั้นต้น มีคำสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์นั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
