แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248ไม่รับ
จำเลยเห็นว่า ฎีกาของจำเลยเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า สัญญากู้ยืมเงินที่โจทก์นำมาฟ้องปลอมหรือไม่ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
จำเลยชำระค่าขึ้นศาลมา 200 บาท
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ให้จำเลยชำระเงินจำนวน 41,625 บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละสิบห้าต่อปีของต้นเงิน 30,000 บาทนับแต่วันถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจำเลยจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 115)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 119)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นโดยฟังว่าสัญญากู้ที่โจทก์นำมาฟ้องไม่ปลอม จำเลยฎีกาว่าเป็นสัญญากู้ปลอม ฎีกาของจำเลยจึงเป็นฎีกาที่โต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาล อันเป็นปัญหาข้อเท็จจริงศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของจำเลยชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง ค่าขึ้นศาลที่ชำระเกินมา160 บาทคืนให้จำเลย
