แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า กรณีเป็นฎีกาใน ปัญหาข้อเท็จจริง และราคาทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นฎีกาไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 ไม่รับฎีกาของโจทก์ทั้งสอง
โจทก์ทั้งสองเห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นปัญหาข้อกฎหมายซึ่งโจทก์ได้โต้เถียงว่าศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยชี้ขาดข้อเท็จจริงโดยไม่มีพยานหลักฐานปรากฏในท้องสำนวนซึ่งปัญหาดังกล่าวนี้เป็นปัญหาข้อกฎหมาย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ทั้งสองไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยทั้งสองได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 95)
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาขับไล่จำเลยทั้ง 2 กับบริวารให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างทั้งหมดของจำเลยออกไปจากที่งอกหน้าที่ดินโฉนดเลขที่ 12436 ของโจทก์ หากจำเลยไม่ยอมปฏิบัติตาม ขอศาลได้มีคำสั่งให้เจ้าพนักงานบังคับคดีของศาลไปดำเนินการจับกุมจำเลยทั้ง 2 กับบริวารมาขังไว้จนกว่าจำเลยทั้ง 2 จะออกไปพ้นที่ดินโจทก์ และให้จำเลยทั้ง 2 ใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เป็นเงินปีละ 3,000 บาท นับแต่วันฟ้องทุกปีตลอดไป
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ทั้งสองฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 90)
โจทก์ทั้งสองจึงยื่นคำร้องนี้โดยเสียค่าคำร้องมา 200 บาท (อันดับ 93)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของโจทก์ทั้งสองโต้เถียงการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ถือได้ว่าเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงคดีต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 วรรคแรก ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ทั้งสองนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
