แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่า อุทธรณ์ของจำเลยเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522มาตรา 54 จึงไม่รับอุทธรณ์ของจำเลย
จำเลยเห็นว่า ที่ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า ลำโพงวิทยุของจำเลยสูญหายไปจากห้องที่โจทก์ทั้งหมดทำงานในระหว่างวันศุกร์ที่ 2มิถุนายน 2532 เวลา 16.30 นาฬิกา ถึงวันจันทร์ที่ 5 มิถุนายน2532 เวลา 8.00 นาฬิกา โดยไม่ปรากฏว่าสูญหายไปในวันเวลาใดกรณีอาจเป็นไปได้ว่า ลำโพงวิทยุดังกล่าวได้สูญหายไปในวันที่ 4มิถุนายน 2532 ซึ่งเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์หรืออาจจะสูญหายภายหลังเวลาเลิกงานแล้วก็เป็นได้ นั้น เป็นการวินิจฉัยข้อเท็จจริงที่ไม่ถูกต้อง และเนื่องจากการกระทำของโจทก์เป็นการฝ่าฝืนระเบียบเกี่ยวกับการทำงาน จำเลยจึงหักค่าจ้างของโจทก์มาชดใช้ค่าเสียหายได้อุทธรณ์ของจำเลยเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อกฎหมายที่ควรได้รับการวินิจฉัยจากศาลฎีกา โปรดมีคำสั่งให้รับอุทธรณ์ของจำเลยไว้พิจารณาด้วย
หมายเหตุ ทนายโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 19)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าจ้างแก่โจทก์ทุกคนคนละ 83 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ
จำเลยอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ดังกล่าว(อันดับ 12,13)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 17)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยอุทธรณ์ว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าทรัพย์สินของจำเลยสูญหายไปในช่วงวันที่ 2 มิถุนายน 2532เวลา 16.30 นาฬิกา ถึงวันที่ 5 มิถุนายน 2532 เวลา 8 นาฬิกาซึ่งอยู่ในช่วงเวลาทำงานและอยู่ในความรับผิดชอบของโจทก์ทั้งห้องทำงานก็ไม่ปรากฏมีร่องรอยถูกงัดแงะ โจทก์กระทำให้ทรัพย์สินของจำเลยสูญหายไป อันเป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลแรงงานกลางที่รับฟังว่า ข้อเท็จจริงไม่ปรากฏแน่ชัดว่าทรัพย์สินของจำเลยดังกล่าวสูญหายไปในวันเวลาใด อาจสูญหายไปในวันที่ 4 มิถุนายน 2532 ซึ่งเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ที่โจทก์ไม่ได้มาทำงาน หรืออาจจะสูญหายภายหลังเวลาเลิกงานของโจทก์แล้วก็ได้ กรณีไม่อาจฟังได้ว่าโจทก์ปล่อยปละละเลยไม่สนใจดูแลและไม่ช่วยระมัดระวังทรัพย์สินของจำเลยที่อยู่ในความดูแลจึงเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
