แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ฎีกาของจำเลยเป็นฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้าม ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ที่แก้ไขใหม่จึงไม่รับฎีกา คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด
จำเลยเห็นว่า ฎีกาที่ว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งรับฎีกาของจำเลยด้วย
หมายเหตุ โจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 109)
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยและบริวารออกไปจาก ที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3) ทะเบียนเล่ม 11หน้า 125 สารบบเล่ม- หน้า 22 หมู่ที่ 8 ที่ดินตั้งอยู่ที่ตำบลตะคุ อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา ซึ่งเป็นที่ดินในกรอบสีแดงและสีดำในแผนที่เอกสารหมาย ผ.1 และให้จำเลยชำระค่าสินไหมทดแทน แก่โจทก์ปีละ 1,500 บาท นับถัดจากวันฟ้อง(วันฟ้องวันที่ 5 มีนาคม 2534) จนกว่าจำเลย และบริวารจะออกไปจากที่ดินพิพาท
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 105)
จำเลยจึงยื่นคำร้องนี้ โดยมิได้นำเงินมาชำระ ตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลชั้นต้น (อันดับ 109)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว จำเลยไม่นำเงินมาชำระ ตามคำพิพากษาหรือหาประกันมาวางศาลตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 ก่อน จึงให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง ไม่รับฎีกาของจำเลย
