แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางสั่งว่าอุทธรณ์ของจำเลยที่ 1 เป็นการอุทธรณ์ดุลพินิจศาลในการรับฟังพยาน เป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง จึงต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54จึงไม่รับอุทธรณ์
จำเลยที่ 1 เห็นว่า จำเลยที่ 1 มิได้อุทธรณ์ดุลพินิจของศาลแรงงานกลางในการรับฟังพยานแต่อย่างใด แต่จำเลยอุทธรณ์ในข้อกฎหมายว่า การตายของผู้ตายไม่เป็นการประสบอันตรายเนื่องจากการทำงานให้จำเลยที่ 2 นายจ้าง ตามความหมายในประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ลงวันที่16 เมษายน 2515 ข้อ 2 โปรดมีคำสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยที่ 1ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป
หมายเหตุ ทนายโจทก์ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 72)
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งอธิบดีกรมแรงงานที่ 8/2530 เรื่อง อุทธรณ์คำสั่งพนักงานเงินทดแทน ลงวันที่24 มีนาคม 2530 แล้วให้จำเลยที่ 2 จ่ายค่าทดแทนแก่โจทก์และผู้มีสิทธิเป็นรายเดือนเดือนละ 3,834 บาท มีกำหนดห้าปีนับแต่วันที่ 2 กรกฎาคม 2529 เป็นต้นไป
จำเลยที่ 1 และที่ 2 ต่างอุทธรณ์ ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยที่ 1 ดังกล่าว (อันดับ 64,63)
จำเลยที่ 1 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 70)
คำสั่ง
ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า ผู้ตายหัวใจโตกว่าปกติเล็กน้อยและช่องเดินโลหิตของหลอดเลือดเลี้ยงหัวใจแคบกว่าปกติเล็กน้อย แต่ถ้าผู้ตายอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ออกกำลังกายจะไม่ถึงแก่ความตาย การที่ผู้ตายทำงานให้จำเลยที่ 2 ดังกล่าวมาแล้ว แล้วมีอาการเสียดหน้าอกและถึงแก่ความตายในเวลาต่อมาจึงเป็นการตายเนื่องจากการทำงานให้แก่จำเลยที่ 2 ผู้เป็นนายจ้าง ดังนั้น ที่จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ว่าลักษณะการทำงานของผู้ตายเบากว่านายสมศักดิ์สภาพการทำงานที่ผู้ตายทำไม่เป็นมูลให้เกิดโรคหัวใจและเป็นเหตุให้ผู้ตายถึงแก่ความตายได้การที่ผู้ตายอาเจียร มาก่อนมาทำงาน แสดงว่าผู้ตายมีอาการไม่สบายมาก่อนที่จะทำงานในวันเกิดเหตุผู้ตายถึงแก่ความตายด้วยสาเหตุกล้ามเนื้อหัวใจตายโดยฉับพลัน เลือดไปเลี้ยงหัวใจไม่พอ มิใช่เป็นการตายเนื่องจากการทำงานให้จำเลยที่ 2จึงเป็นอุทธรณ์โต้เถียงข้อเท็จจริงที่ว่าผู้ตายถึงแก่ความตายเพราะเหตุใด เพื่อจะนำไปสู่ข้อกฎหมายที่จำเลยที่ 1 ยกขึ้นอ้างถือว่าเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงที่ศาลแรงงานกลางไม่รับอุทธรณ์ของจำเลยที่ 1 ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
