แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี โจทก์ฎีกาขอให้ศาลฎีกาลงโทษจำคุกแทนการรอการลงโทษจำเลยตามคำพิพากษา ทั้งสองศาล เป็นการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ไม่รับฎีกาจำเลย (น่าจะเป็นโจทก์)
โจทก์เห็นว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์รอการลงโทษจำเลยและปรับจำเลยเกินกว่า 10,000 บาท คดีของโจทก์จึงไม่ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218,219 และฎีกาของโจทก์เป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าเหตุแห่งการลงโทษที่จำเลยกล่าวอ้างในชั้นอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์จะนำมาพิจารณาเพื่อลดโทษจำเลยได้หรือไม่โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้วินิจฉัยต่อไป
หมายเหตุ จำเลยที่ 2 ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ที่ 2 ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่า คดีโจทก์มีมูลให้ประทับฟ้องไว้พิจารณา
ระหว่างพิจารณา จำเลยที่ 1 หลบหนี ศาลชั้นต้นออกหมายจับและจำหน่ายคดีชั่วคราวเฉพาะจำเลยที่ 1
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 2 มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83 จำคุก 4 เดือน และปรับ 16,000 บาทโทษจำคุกให้รอไว้มีกำหนด 2 ปี ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 84)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 86)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ลงโทษจำคุกจำเลยที่ 2 มีกำหนด 4 เดือน ปรับ 16,000บาท โทษจำคุกให้รอไว้มีกำหนด 2 ปี กรณีจึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 ฎีกาโจทก์ที่ขอไม่ให้รอการลงโทษจำเลยที่ 2 เป็นการโต้แย้งดุลพินิจในการลงโทษ เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามบทกฎหมายดังกล่าว ส่วนฎีกาโจทก์ที่ว่า ศาลอุทธรณ์นำเหตุที่จำเลยที่ 2 ยกขึ้นกล่าวอ้างในชั้นอุทธรณ์มาเป็นเหตุรอการลงโทษไม่ชอบนั้น เห็นว่า กรณีนี้จำเลยที่ 2 ย่อมอ้างข้อเท็จจริงเพื่อให้ศาลอุทธรณ์ใช้ประกอบดุลพินิจได้ และศาลอุทธรณ์จะเชื่อหรือไม่ก็ได้ฎีกาโจทก์จึงไม่เป็นสาระแก่คดี ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาโจทก์ชอบแล้วให้ยกคำร้อง
