แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาโจทก์เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง เป็นฎีกาต้องห้ามจึงไม่รับฎีกาของโจทก์
โจทก์เห็นว่า ฎีกาของโจทก์เป็นปัญหาข้อกฎหมายทั้งสิ้นโปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ จำเลยทั้งสองยังไม่ได้รับสำเนาคำร้องโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 137,180,83,91 ฯลฯ
ศาลชั้นต้นตรวจคำฟ้องโจทก์แล้วเห็นว่า ข้อเท็จจริงตามที่โจทก์บรรยายในฟ้องไม่เป็นความผิด จึงมีคำสั่งให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับดังกล่าว (อันดับ 15)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 17)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว ฎีกาของโจทก์ที่ว่า คำฟ้องของโจทก์มิได้บรรยายว่าพยานหลักฐานเท็จที่จำเลยทั้งสองแสดงต่อศาลเป็นพยานหลักฐานในข้อสำคัญในคดี ฟ้องโจทก์กล่าวจะชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) หรือไม่และศาลอุทธรณ์ได้หยิบยกข้อหาความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 137 ขึ้นวินิจฉัย เป็นการไม่ชอบเป็นปัญหาข้อกฎหมายให้รับฎีกาโจทก์ไว้พิจารณา ให้ศาลชั้นต้นดำเนินการต่อไป
