แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ยื่นฎีกาคำสั่ง ศาลชั้นต้นสั่งว่าฎีกาโจทก์ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 จึงไม่รับ
โจทก์เห็นว่า คำสั่งของศาลอุทธรณ์จะถึงที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 ในกรณีที่คำสั่งของ ศาลอุทธรณ์ชอบด้วยกฎหมาย กล่าวคือต้องวินิจฉัยในประเด็นที่ โจทก์ได้อุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ทุกประเด็น แต่คำสั่งของ ศาลอุทธรณ์มิได้วินิจฉัยในประเด็นที่โจทก์อุทธรณ์ที่ว่าอุทธรณ์ ของโจทก์ไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 เมื่อคำสั่งของ ศาลอุทธรณ์ไม่ชอบด้วยกฎหมาย คำสั่ง ของศาลอุทธรณ์ที่ไม่รับอุทธรณ์ จึงไม่ถึงที่สุด โจทก์ฎีกาได้ โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของโจทก์ด้วย
หมายเหตุ จำเลยยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
คดีสืบเนื่องจากโจทก์ฟ้องจำเลยทั้งสอง คดีอยู่ในระหว่าง การส่งหมายเรียกและสำเนาคำฟ้องให้จำเลยทั้งสอง โจทก์ยื่น คำบอกกล่าวขอถอนฟ้อง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า จำเลย ทั้งสองยังไม่ยื่นคำให้การ อนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องจำเลยทั้งสอง จำหน่ายคดีจากสารบบความ คืนค่าขึ้นศาลให้โจทก์ 3 ใน 4 แต่เหลือ ไม่น้อยกว่า 200 บาท
โจทก์อุทธรณ์คำสั่ง ศาลชั้นต้นสั่งว่า อุทธรณ์โจทก์เป็น การอุทธรณ์คำสั่งศาลเรื่องค่าฤชาธรรมเนียมและเป็นการอุทธรณ์ ดุลพินิจของศาลในการคืนค่าขึ้นศาล เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง อุทธรณ์โจทก์จึงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 168 และมาตรา 224 ไม่รับอุทธรณ์โจทก์
โจทก์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นที่มีคำสั่งไม่รับ อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์สั่งว่า พิเคราะห์แล้วอุทธรณ์โจทก์ยกเหตุว่า แม้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 151 วรรคสอง จะกำหนดให้ศาลมีอำนาจสั่งคืนค่าธรรมเนียมศาลทั้งหมด หรือบางส่วนตามที่เห็นสมควรแต่ศาลชั้นต้นใช้ดุลพินิจสั่งคืน ค่าฤชาธรรมเนียมแก่โจทก์น้อยเกินไป ดังนี้ กรณีจึงเป็นการอุทธรณ์ ในปัญหาเรื่องค่าฤชาธรรมเนียมเพียงอย่างเดียวโดยไม่มีเรื่อง กำหนดหรือคำนวณค่าฤชาธรรมเนียมไม่ถูกต้องตามกฎหมายมา เกี่ยวข้องด้วย จึงเป็นอุทธรณ์ที่ต้องห้ามตามมาตรา 168 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์ ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง คำร้องเป็นพับ
โจทก์ฎีกาคำสั่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 28)
โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 29)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดแล้ว ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 236 ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของโจทก์ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
