แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า ผู้ร้องยื่นฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า เป็นฎีกาข้อเท็จจริง ต้องห้าม ไม่ใช่ฎีกาในข้อกฎหมายดังผู้ร้องอ้างไม่รับเป็นฎีกา
ผู้ร้องเห็นว่า ฎีกาของผู้ร้องล้วนเป็นปัญหาข้อกฎหมาย และ เป็นปัญหาที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน โปรดอนุญาต ให้ผู้ร้องได้ดำเนินการตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 252 ต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง
คดีสืบเนื่องจากศาลชั้นต้นได้มีคำพิพากษาตามยอม จำเลย ไม่ปฎิบัติ ตามสัญญาประนีประนอมยอมความ โจทก์ นำเจ้าพนักงาน บังคับคดีทำการยึดทรัพย์คือ ปากกายี่ห้อเชฟเฟอร์ นาฬิกาแขวน หน้าปัดเหลี่ยมยี่ห้อไซโกควอท์รวมราคาทรัพย์สินทั้งสิ้น 22,150 บาท ผู้ร้องยื่นคำร้องว่าทรัพย์ดังกล่าวอยู่ในร้านค้า ซึ่งผู้ครอบครองและประกอบการค้า โจทก์ไม่มีสิทธิที่จะยึด ขอให้ ปล่อยทรัพย์ที่ยึด โจทก์ ยื่นคำคัดค้าน
ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งให้ยกคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 55)
ผู้ร้องจึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 58)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าทรัพย์ที่โจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดีไปยึดเป็นของจำเลย ฎีกาของผู้ร้อง มิได้คัดค้านคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ดังกล่าวจึงเป็นฎีกา ที่ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 ที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาของผู้ร้องนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้อง ด้วยในผล ให้ยกคำร้อง
