แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่า ฎีกาของจำเลยที่ 1 ล้วนแต่เป็นฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219 จึงไม่รับ
จำเลยที่ 1 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ 1 เป็นปัญหาข้อกฎหมายว่าเหตุที่จำเลยที่ 1 กระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ ผู้อื่นรับอันตรายสาหัสนั้น เกิดจากความประมาทของจำเลยที่ 2 และที่ 3 ด้วย โปรดมีคำสั่งให้รับฎีกาของจำเลยที่ 1 ไว้ พิจารณาต่อไป
หมายเหตุ โจทก์ ได้รับสำเนาคำร้องแล้ว (อันดับ 115 แผ่นที่ 2)
คดีของศาลชั้นต้นหมายเลขแดงที่ 2236/2532 นี้ศาลชั้นต้น พิจารณารวมกับคดีอื่นอีก 2 สำนวน โดยเรียกจำเลยคดีนี้ว่า จำเลยที่ 1
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 1 ในส่วนแรกมีความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 300,390 พระราชบัญญัติจราจร ทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43(4),157 เป็นการกระทำกรรมเดียว ผิดกฎหมายหลายบท ลงโทษหนักตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 300 จำคุก 6 เดือน ยกฟ้องโจทก์ในสองสำนวนหลัง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งดังกล่าว (อันดับ 104)
จำเลยที่ 1 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 110)
คำสั่ง
คดีนี้ต้องห้ามฎีกาข้อเท็จจริง ฎีกาของจำเลยที่ว่าเหตุที่จำเลยที่ 1 กระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นรับอันตราย สาหัสเกิดจากความประมาทของจำเลยที่ 2 และที่ 3 ด้วยเป็น ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ที่ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาของ จำเลยที่ 1 นั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
