แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า จำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งว่าคดีของจำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 4 ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงข้อที่จำเลยยกขึ้นอ้างในฎีกาว่าการที่ศาลอนุญาตให้โจทก์แก้ไข คำฟ้องเป็นการไม่ชอบและเป็นปัญหาข้อกฎหมายนั้น เห็นว่าการที่ ศาลจะอนุญาตให้แก้ไขคำฟ้องได้หรือไม่อยู่ในดุลพินิจของศาลและ การแก้ไขคดีนี้เป็นแก้ไขเล็กน้อยไม่ตกอยู่ในประมวลกฎหมาย วิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 181 ฎีกาของจำเลยจึงเป็นการฎีกา ข้อเท็จจริง ไม่รับฎีกา
จำเลยที่ 1 ที่ 2 เห็นว่า ฎีกาของจำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 4เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย กล่าวคือได้ฎีกาว่าศาลชั้นต้นสั่ง อนุญาตให้โจทก์แก้ไขคำฟ้องในส่วนที่เป็นสาระสำคัญแห่งคดีภายหลัง จากสืบพยานโจทก์ไปแล้ว อีกทั้งยังมิได้ส่งสำเนาคำร้องให้แก่ จำเลยทราบล่วงหน้าอย่างน้อย 3 วัน อันเป็นการฝ่าฝืน ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 180,181 โปรดมีคำสั่ง ให้รับฎีกาของจำเลยที่ 1 ที่ 2 ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ โจทก์ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้องเนื่องจากจำเลยไม่มาเสียค่าธรรมเนียมในการส่ง (อันดับ 132)
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1, ที่ 2 และที่ 4 ร่วมกันหรือแทนกันชำระเงิน 16,916 บาท กับดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่ง ต่อปีนับแต่วันที่ 19 ธันวาคม 2529 จนกว่าจะชำระเงินเสร็จ แต่ดอกเบี้ยถึงวันฟ้องไม่ให้เกิน 1,035.82 บาท ยกฟ้องสำหรับ จำเลยที่ 3
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ที่ 4 ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว (อันดับ 128)
จำเลยที่ 1 ที่ 2 จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 130)
คำสั่ง
พิเคราะห์แล้ว เมื่อจำเลยทั้งสองมิได้เสียค่าธรรมเนียมในการส่งสำเนาคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับฎีกาให้แก่โจทก์ตาม คำสั่งศาลชั้นต้น จึงให้ยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง ค่าคำร้องเป็นพับ
