แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ความว่า โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ฎีกาของโจทก์ เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงและคดีมีทุนทรัพย์ไม่เกินสองแสนบาท จึงต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 ไม่รับฎีกาโจทก์ คืนค่าขึ้นศาลทั้งหมด โจทก์เห็นว่า ฎีกาที่ว่าศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์วินิจฉัยข้อเท็จจริงคลาดเคลื่อนไปจากพยานหลักฐานที่ปรากฏในสำนวนและการที่ที่ดินพิพาทจะเป็นที่สาธารณประโยชน์ได้นั้น จะต้องปฏิบัติตามประมวลกฎหมายที่ดินอย่างไร เป็นปัญหาข้อกฎหมายโปรดมีคำสั่งรับฎีกาของโจทก์ไว้พิจารณาต่อไป หมายเหตุ จำเลยที่ 1 ที่ 3 และที่ 4 ยังไม่ได้รับสำเนาคำร้อง โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาว่า โจทก์เป็นผู้มีสิทธิครอบครอง ในที่ดินตั้งอยู่หมู่ที่ 7 ตำบลวังไก่เถื่อน อำเภอหันคาจังหวัดชัยนาท เนื้อที่ 3 ไร่ 3 งาน 83 ตารางวา ขอให้เพิกถอนมติที่ประชุมของคณะกรรมการสภาตำบลวังไก่เถื่อน ครั้งที่ 6/2534 วันที่ 4 มิถุนายน 2534 ห้ามจำเลยทั้งสี่เข้ามา เกี่ยวข้องในที่ดินของโจทก์ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ระหว่างการพิจารณาของศาลอุทธรณ์ จำเลยที่ 2 ถึงแก่กรรม ศาลอุทธรณ์สั่งจำหน่ายคดีจำเลยที่ 2 จากสารบบความ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาดังกล่าว(อันดับ 91 แผ่นที่ 2) โจทก์จึงยื่นคำร้องนี้ (อันดับ 93 แผ่นที่ 2)
คำสั่ง ฎีกาโจทก์เป็นการโต้เถียงดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลอุทธรณ์ จึงเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง และคดีนี้มีทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นฎีกาไม่เกิน 200,000 บาทจึงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 248 วรรคหนึ่ง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกาโจทก์ชอบแล้วให้ยกคำร้อง ค่าคำร้องเป็นพับ
